جواب:

2ـ 2ـ 1) زمخشرى و پس از او بيضاوى گفته‏اند: اگر درست باشد كه آيه درباره‏ى على عليه ‏السلام نازل شده، شايد به لفظ جمع آمده تا مردم را به چنين كارى ترغيب كند تا اين وصف، شامل حال آن‏ها نيز گردد. ^۱
2ـ 2ـ 2) اطلاق كلمه‏ى جمع بر واحد، در زبان و عرف، شايع و فراگير است؛ گرچه در اصل، براى جمع وضع شده باشد نه واحد؛ امّا عرفا اشكال ندارد كه بر اساس عرف و كثرت استعمال، در مفرد به كار رود.... هم‏چنين... بر اساس حقيقت (نه مَجاز) به وضع تخصّصى... الفاظى به صيغه‏ى جمع در آيات فراوان به كار رفته كه مفسّران، مراد از آن را واحد دانسته‏اند و كسى بر آن‏ها اشكال نگرفته است. علّامه مجلسى (بحارالانوار 35/ 205)، علّامه شرف‏الدّين (المراجعات، نامه‏ى 42)، علّامه طباطبايى (الميزان 6/ 9)، شيخ طوسى (تلخيص الشافى 2 / 23) و علّامه امينى (الغدير 3/ 207، تحت عنوان «اشكال مزيّف»)، بسيارى از اين آيات را آورده‏اند، مانند اين آيات:
إنّا نحن نزّلنا الذكر و إنّا له لحافظون.^۲الّذين قالوا إنّ اللّه‏ فقير و نحن أغنياء.^۳و منهم الّذين يؤذون النّبيّ.^۴الّذين يبتغون الكتاب ممّا ملكت أيمانكم.^۵إنّ الّذين يأكلون أموال اليتامى ظلما.^۶الّذين قال لهم النّاس إنّ النّاس قد جمعوا لكم.^۷إذ همّ قوم أن يبسطوا إليكم أيديهم فكفّ أيديهم عنكم.^۸
و آيات ديگر كه لفظ جمع به كار رفته و مفسّران مراد از آن را مفرد دانسته‏اند. شايد