دلالت حديث منزلت بر مقام فرض الطاعه

اصغر غلامى‏ ^۱

چكيده: حديث منزلت، از احاديث متواتر است كه در كتب معتبر روايى شيعه و عامّه نقل شده است. نويسنده در اين مقاله، ابتدا مضمون برخى از احاديث شيعه را در ذكر كرده كه منزلت اميرالمؤمنين على عليه ‏السلام نزد پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمرا همانند هارون نزد موسى عليهماالسلاممى‏داند و در ادامه، به ارتباط آن با مقام فرض الطاعه امام عليه ‏السلام مى‏پردازد.
نويسنده خلافت را به عنوان يكى از شؤون منزلت برشمرده و معناى خليفه را به لحاظ لغت و روايات اهل بيت عليهم ‏السلام بررسى كرده، به توضيح مقام خلافه‏اللّه‏ پرداخته و پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمرا با توجّه به تفويض مولويّت و مقام امر و نهى، خليفه‏ى خدا برشمرده است. آن‏گاه بر همين اساس، خليفه‏ى پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمرا خليفه‏ى خدا مى‏داند كه داراى مقام فرض الطاعه و مقام امر و نهى است. دلالت حديث منزلت بر معناى فرض الطاعه، معناى امامت و معناى لازمه‏ى امامت از ديدگاه علماى شيعه نيز بررسى شده است.

كليد واژه‏ها: حديث منزلت/ امامت و ولايت اميرالمؤمنين على عليه ‏السلام / امام معصوم عليهم ‏السلام ، مقام فرض الطاعه/ خلافت/ خلافت، معنى لغوى/ خلافت، در روايت/ حديث منزلت، دلالت‏ها/ حديث منزلت، امامت / حديث منزلت، لازمه‏ى امامت/ حديث منزلت، نظريّه عالمان شيعه.