در نتيجه، حديث منزلت با اثبات خلافت براى اميرالمؤمنين عليه ‏السلام به صورت مطلق، به روشنى بر وجوب طاعت و حقّ امر و نهى ايشان دلالت مى‏كند. به عبارت ديگر، رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمبا بيان اين‏كه منزلت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام نسبت به ايشان، همانند منزلت هارون به موسى است، خلافت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام را تثبيت و اعلان فرمودند. پس خلافت رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمبه معناى سلطنت و مولويّت الاهى و تمليك حقّ امر و نهى از سوى مولاى حقيقى (بدون سلب و كاستى از او) و يا به عبارت دقيق‏تر همان مقام فرض الطاعه و امامت الاهى مى‏باشد. به همين جهت، امام رضا عليه ‏السلام مى‏فرمايد:
امامت، خلافت خدا و خلافت رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلماست.^۱

2ـ2) وزارت

حضرت موسى عليه ‏السلام از خداى تعالى مقاماتى را براى هارون درخواست كرد كه از جمله‏ى آن‏ها مقام وزارت است. ^۲ خداوند متعال درخواست موسى را پذيرفت و فرمود:
قد أوتيت سؤلك يا موسى.^۳
بنابراين با توجّه به حديث منزلت، اين مقام (وزارت) براى اميرالمؤمنين عليه ‏السلام نيز اثبات مى‏گردد.
وزير كسى است كه بخشى از بار مسؤوليّت و وظايفى را كه بر عهده‏ى سلطان و امير است، به دوش كشد و با هم‏فكرى و نظر خويش او را كمك كند. طريحى مى‏نويسد:
وزير سلطان، كسى است كه سنگينى [ مسؤوليّت] او را به دوش مى‏كشد و با نظر خود او را يارى مى‏كند. ^۴