معنا، مناسب است ديدگاههاى علما در اين زمينه، مطرح شود.
3ـ 1) دلالت حديث منزلت به معناى امامت
برخى از عالمان شيعه مفهوم امامت الاهى را همان تمليك حقّ امر و نهى و يا مقام افتراض الطاعه مىدانند. اينان در مقام بيان دلالت حديث منزلت بر فرض الطاعه به اين نكته اشاره كردهاند. عبارات برخى از ايشان را ذيلاً مىآوريم.
3ـ 1ـ 1) شيخ صدوق
شيخ صدوق پيرامون حديث منزلت مىنويسد:
چون واجب شد كه منزلت على عليه السلام بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلممانند هارون نسبت به موسى در زمان زندگى موسى باشد، پس خلافت و وجوب طاعت او بر مسلمانان روشن مىشود، و مىفهميم كه او اعلم و افضل ايشان است؛ زيرا اين شؤون، منزلتهاى هارون نسبت به موسى در زمان زندگى موسى بود. ۱
از اين عبارت مرحوم صدوق به روشنى استفاده مىشود كه ايشان حديث منزلت را يكى از دلايل امامت اميرالمؤمنين عليه السلام مىداند. همچنين در نظر ايشان، امامت و خلافت همان مقام فرض الطاعه و حقّ امر و نهى است. به عبارت ديگر، از نظر شيخ صدوق حديث منزلت به روشنى بر مقام فرض الطاعه يا مقام امامت الاهى دلالت دارد.
3ـ 1ـ 2) شيخ مفيد
شيخ مفيد پس از نقل حديث منزلت مىنويسد:
اين قول از سوى رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم نصّ ايشان را بر امامت اميرالمؤمنين عليه السلام ضمانت مىكند ... و به واسطهى اين قول (حديث منزلت)، همهى منزلتهاى هارون نسبت به موسى براى اميرالمؤمنين عليه السلام ثابت مىشود، مگر آنچه عُرف تخصيص مىزند؛ يعنى برادرى نَسَبى و آنچه رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلمآن را استثنا كرد
