يعنى نبوّت... و هر كس در معانى قرآن ژرف بنگرد و در روايات و اخبار مرور كند، مى‏داند كه هارون برادر موسى بود... و خليفه‏ى موسى بر قومش بود و امامت و وجوب طاعتى مانند امامت و وجوب طاعت موسى داشت. ^۱
شيخ مفيد نيز حديث منزلت را به معناى امامت و خلافت براى اميرالمؤمنين عليه ‏السلام مى‏داند و بر مقام فرض الطاعه كه همان معناى خلافت و امامت الاهى است، تأكيد مى‏كند.

3ـ 1ـ 3) شيخ طوسى

شيخ طوسى حديث منزلت را از جمله دلايل امامت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام برمى‏شمارد و پس از بيان متن حديث مى‏نويسد:
پس همه‏ى منزلت‏هاى هارون نسبت به موسى براى اميرالمؤمنين عليه ‏السلام اثبات مى‏شود، مگر آن‏چه در گفتار پيامبر استثنا شده است؛ يعنى مقام نبوّت... و دانستيم كه از جمله منزلت‏هاى هارون نسبت به موسى، آن است كه او بر قومش مقام فرض الطاعه و حقّ امر و نهى داشت... با اثبات مقام فرض الطاعه، مقام امامت او ثابت مى‏شود. ^۲
شيخ طوسى نيز مقام امامت الاهى را به معناى فرض الطاعه مى‏داند و آن را از حديث منزلت، استنباط مى‏كند.

3ـ 1ـ 4) ابوالصلاح حلبى

به عقيده‏ى ابوالصلاح، حديث منزلت، نص در امامت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام است. او خليفه، امام و مفترض الطاعه را به يك معنا مى‏داند و در مورد منزلت‏هاى هارون و اميرالمؤمنين عليهماالسلاممى‏نويسد:
از جمله منزلت‏هاى هارون، وجوب طاعت او بر همه‏ى بنى‏اسرائيل است. پس ثابت مى‏شود كه اميرالمؤمنين نيز چنان [ يعنى داراى مقام فرض الطاعه ]است