و اين امامت ايشان را اثبات مى‏كند؛ زيرا فرقى بين اين‏ها نيست كه پيامبر فرمود: تو بعد از من خليفه هستى يا امام امّت من هستى يا بر ايشان وجوب طاعت دارى و يا اين كه جايگاه تو نزد من مانند هارون نزد موسى است. ^۱
مقام فرض الطاعه همان امامت و خلافت الاهى است. و اين كلام نياز به توضيح بيشترى ندارد.

3ـ 1ـ 5) ابن‏بطريق

در كلام ابن‏بطريق نيز اعتقاد ايشان به دلالت حديث منزلت بر مقام فرض الطاعه هويداست. لذا بدون هيچ توضيحى كلام ايشان را نقل مى‏كنيم. وى پس از نقل حديث منزلت مى‏نويسد:
پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمهمه‏ى منزلت‏هاى هارون را نسبت به موسى، براى اميرالمؤمنين عليه ‏السلام اثبات مى‏كند، مگر نبوّت كه استثنا شده است. منزلت‏هاى هارون نسبت به موسى چند امر است... هارون خليفه‏ى موسى در قوم او بود و اطاعتش بر امّت او واجب بود... و بر اساس آن‏چه بيان كرديم، مقام فرض الطاعه چنان‏كه براى پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلمثابت است، براى اميرالمؤمنين عليه ‏السلام نيز ثابت مى‏شود. پس در اين (كلام) تأمّل كن كه دلالت آن كافى است. ^۲

3ـ 1ـ 6) طبرسى

طبرسى نيز مقام خلافت و امامت را همان مقام فرض الطاعه مى‏داند و تصريح مى‏كند كه حديث منزلت به روشنى به اين مقام دلالت دارد:
ثابت شده كه هارون عليه ‏السلام در زمان زندگى موسى عليه ‏السلام خليفه‏ى او در امّتش بود و اطاعت هارون بر ايشان واجب بود و اين يكى از منزلت‏هاى هارون نسبت به موسى است... اگر خلافت در زمان حيات، يكى از منزلت‏هاى او باشد و اين مقام بعد از او نيز ثابت شود، به تحقيق، درستىِ نصّ پيامبر بر امامت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام [ به واسطه‏ى اين حديث] روشن مى‏شود. ^۳