6 / 2
دوستى نزد دوستان خدا
۲۵۰.رسول خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند ، بنده اى از امّتم را دوست بدارد ، محبّتش را در دل هاى برگزيدگانش ، در جان هاى فرشتگانش و ساكنان عرشش مى افكند ، تا دوستش بدارند . به حقيقتْ چنين كسى ، دوستدار خدا است . خوشا به حالش! و او را در روز قيامتْ نزد خداوند ، حقّ شفاعت است .
ر . ك : كتاب راهنماى محبت ص 46 (ايمان و كار شايسته) ؛
ص 187 (دوستى نيكى و نيكان) .
6 / 3
اُنس با خدا
۲۵۱.رسول خدا صلى الله عليه و آله ـ خطاب به خداوند عزّ وجلّ ـ :«پروردگارا ! دوست داشتم بدانم كه كدام بنده ات را دوست مى دارى ، تا دوستش بدارم؟» .
خداوند فرمود : «هرگاه ديدى بنده اى بسيار مرا ياد مى كند ، پس من به او اجازه ياد كردن خود را داده ام و من او را دوست دارم؛ امّا هرگاه ديدى بنده ام مرا ياد نمى كند ، پس من او را از آن بازداشته ام و من او را دشمن مى دارم» .
۲۵۲.رسول خدا صلى الله عليه و آله :نشانه دوستى خدا ، دوست داشتن ياد خداست و نشانه دشمنى با خدا ، دشمنى با ياد كردن خداست .
