6 / 5
مبتلا شدن به بلاى بزرگ
۲۶۲.رسول خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد ، او را به بلايى بزرگ مبتلا مى كند . پس اگر آن بنده راضى گشت ، بهره اش نزد خداوند ، رضايت است و اگر ناخشنود گشت ، بهره اش نزد خداوند ، ناخشنودى است .
۲۶۳.رسول خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد ، بلا را به او مى پيوندد ؛ زيرا خداوند ـ عزّ وجلّ ـ ، مى خواهد او را خالص سازد .
۲۶۴.رسول خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند ـ عزّ وجلّ ـ ، بنده اى را دوست بدارد ، بلا را سخت را بر سر او سرازير مى كند و آن را سخت بر او مى بارانَد . پس چون بنده دعا كند ، جبرئيل گويد : «پروردگارا ! حاجتش را برآورم ؟».
امّا خداوند متعال مى گويد : «او را رها كن كه من دوست دارم صدايش را بشنوم» و چون دعا كند ، خداوند ـ عزّ وجلّ ـ گويد : «بنده ام ، لبّيك ! به عزّتم سوگند كه هرچه از من بخواهى ، به تو عطا كنم و هرچه را دعا كنى ، اجابت نمايم [بدين معنا كه] يا آن را زود برايت برآورم و يا بهتر از آن را برايت ذخيره كنم» .
