د ـ دوستى در راه خدا

۷۶.رسول خدا صلى الله عليه و آله :مردى راهىِ ديدار برادر [و دوست] خود در روستايى شد . خداوند ، فرشته اى سرِ راه او قرار داد . چون آن مرد پيش آمد ، فرشته از او پرسيد : «به كجا مى روى ؟».
پاسخ داد : «به ديدار برادرى كه در اين روستا دارم ، مى روم» . پرسيد : «آيا نعمتى نزد او دارى كه براى رسيدنِ به آن، نزدش مى روى؟».
پاسخ داد : «نه ، جز اين كه او را در راه خداوند ـ عزّ وجلّ ـ دوست مى دارم» .
فرشته گفت: «من نيز پيام آور خدا به سويت هستم كه خداوند، تو را دوست دارد ، همان گونه كه تو در راهش دوستى مى ورزى» .

۷۷.رسول خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ مى فرمايد : «دوست داشتن آنان كه به خاطر من يكديگر را دوست مى دارند ، به خاطر من با يكديگر همنشينى مى كنند ، به خاطر من به ديدار يكديگر مى روند و به خاطر من به يكديگر مى بخشند، بر من واجب است» .

ه ـ دشمنى در راه خدا

۷۸.رسول خدا صلى الله عليه و آله :عيسى بن مريم به حواريان خود فرمود : «با خداوند ، دوستى كنيد و به او نزديك شويد» .
گفتند : «اى روح خدا ! با چه به خدا نزديك شويم و با او دوستى كنيم ؟» .
فرمود : «با دشمنى با معصيت كاران . خشنودى خدا را با ناخشنودى آنان به دست آوريد» .

د ـ الحُبُّ فِي اللّهِ

۷۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ رَجُلاً زارَ أخا لَهُ في قَريَةٍ اُخرى ، فَأَرصَدَ اللّهُ لَهُ عَلى مَدرَجَتِهِ مَلَكا ، فَلَمّا أتى عَلَيهِ قالَ : أينَ تُريدُ ؟ قالَ : اُريدُ أخا لي في هذِهِ القَريَةِ . قالَ : هَل لَكَ عَلَيهِ مِن نِعمَةٍ تَرُبُّها ^۱ ؟ قالَ : لا ، غَيرَ أنّي أحبَبتُهُ فِي اللّهِ عَزَّوجَلَّ . قالَ: فَإِنّي رَسولُ اللّهِ إلَيكَ بِأَنَّ اللّهَ قَد أحَبَّكَ كَما أحبَبتَهُ فيهِ . ^۲

۷۷.عنه صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ تَبارَكَ وتَعالى : وَجَبَت مَحَبَّتي لِلمُتَحابّينَ فِيَّ ، وَالمُتَجالِسينَ فِيَّ ، وَالمُتَزاوِرينَ فِيَّ ، وَالمُتَباذِلينَ فِيَّ . ^۳

ه ـ البُغضُ فِي اللّهِ

۷۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :قالَ عيسَى بنُ مَريَمَ لِلحَوارِيّينَ : تَحَبَّبوا إلَى اللّهِ وتَقَرَّبوا إلَيهِ .
قالوا : يا روحَ اللّهِ ، بِماذا نَتَحَبَّبُ إلَى اللّهِ ونَتَقَرَّبُ ؟ قالَ : بِبُغضِ أهلِ المَعاصي ، وَالتَمِسوا رِضَى اللّهِ بِسَخَطِهِم . ^۴

۷۹.الإمام الصادق عليه السلام :طَلَبتُ حُبَّ اللّهِ عَزَّوجَلَّ فَوَجَدتُهُ في بُغضِ
أهلِ المَعاصي . ^۵