ايمان به مهدى عليه السلام، ايمان به غيب است

ابوالفتوح در ذيل آيه «الَّذِينَ يُؤمِنُونَ بِالْغَيْبِ»^۱ ؛ «كسانى كه به غيب ايمان مى آورند»، مى گويد:
«در تفسير اهل البيت عليهم السلام مى آيد كه: مراد به غيب، مهدى امّت است كه غائب است از ديدار خلقان و موعود است در اخبار و قرآن. امّا در قرآن فى قوله تعالى: «وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ»^۲ ؛ الى آخر الآية و امّا اخبار بسيار است، منها قوله عليه السلام: لو لم يبق من الدنيا الاّ يوم واحد لطوّل اللّه ذلك اليوم حتى يخرج رجل من اهل بيتى يواطى اسمه اسمى و كنيته كنيتى يملأ الأرض عدلاً و قسطاً كما ملئت جوراً و ظلماً؛ گفت: اگر از دنيا نماند الاّ يك روز، خداى (عزوجل) آن روز را دراز گرداند تا مردى از فرزندان من بيايد، نامش نام من و كنيتش كنيت من، زمين پر از عدل باز كند پس از آنكه پر از جور باشد و اين صفات مجموع نيست، الاّ در اين شخص كه اين قوم گفتند كه: در غيبت است و به آخر زمان خروج كند. و اين خبر در كتب مؤالف و مخالف به اسانيد درست نوشته شده است...». ^۳
ابوالفتوح رازى در اين بخش از كلامش به سه مطلب درباره حضرت مهدى عليه السلاماشاره كرده است:
الف) ايمان به ظهور حضرت مهدى عليه السلام در آخر الزمان، از مصاديق «ايمان به غيب» است.
ب) آيه «وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا...» درباره ظهور حضرت مهدى عليه السلام و قيام او در آخر الزمان است.