۹۹.امام صادق عليه السلام : شكيبايى ، روشنايى و پاكىِ نهفته در جان بندگان را بروز مىدهد و بىتابى ، تاريكى و وحشت باطن آنان را نمايان مىسازد . شكيبايى را هر كسى ادّعا مىكند، حال آن كه جز فروتنانِ اهل تسليم، در برابر آنْ صادق نيستند . بىتابى را هر كسى انكار مىكند ، در حالى كه در منافقان ، كاملاً نمايان است ؛ چه اين كه فرود آمدن رنج و مصيبت ، راستگو و دروغگو را آشكار مىسازد . شكيبايى، آن است كه مايه تلخكامى است و آنچه از سر پريشانى باشد ، شكيبايى خوانده نمىشود . بىتابى، عبارت است از تشويش دل و اندوه فرد و دگرگون شدن رنگ و حالت او .
ر . ك : ص 239 (درمان اخلاقى / شكيبايى) .
ى - شتابزدگى
۱۰۰.امام على عليه السلام : شتاب كردن پيش از دستيابى به موقعيت ، اندوهبار است .
۱۰۱.امام على عليه السلام : از شتابزدگى بپرهيز؛ كه سرلوحه زيانكارى و پشيمانى است .
۱۰۲.امام عسكرى عليه السلام : براى [برطرف شدن ]نيازهايت پيش از موعد آن، شتاب مكن ؛ كه دل و سينهات تنگ مىشود و نااميدى، تو را فرا مىگيرد .
ك - دنيادوستى
۱۰۳.امام صادق عليه السلام : وقتى اين آيه نازل شد : (اگر بعضى از مردان و زنانشان را از چيزى برخوردار ساختهايم، تو به آن چشم مدوز و اندوهگين آنان مباش و در برابر مؤمنان، فروتنى كن) ، پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «كسى كه به دلدارى دادن خدا آرام نگيرد ، جانش بر دنيا حسرتها مىخورَد و هر كه چشمش به دارايىهاى ديگران باشد ، اندوهش بسيار مىشود و ناراحتىاش بهبود نمىيابد» .
