۱۴۰.امام على عليه السلام : كسى كه در انجام دادن كار خير، كوتاهى ورزد، زيانكار و پشيمان مىشود .
و - فرصتسوزى
۱۴۱.امام على عليه السلام : تباه كردن فرصت ، غمانگيز است .
۱۴۲.امام على عليه السلام : سختترين غصّهها ، از دست دادن فرصتهاست .
۱۴۳.امام على عليه السلام : براى [بهرهگيرى از] فرصت بشتاب، پيش از آن كه مايه اندوه گردد .
۱۴۴.امام على عليه السلام : هر كس فرصت را غنيمت شمرَد، از غصّه در امان مىمانَد .
۱۴۵.امام على عليه السلام : هر گاه فرصتى به چنگ آوردى، آن را غنيمت بشمار كه فرصتسوزى، مايه اندوه است .
۱۴۶.امام على عليه السلام : فرصتها چون ابر بهارى در مىگذرند . پس [اگر موقعيتى به دست آوردى،] آن را در انجام دادن انواع خير غنيمت بدانيد ؛ زيرا در غير اين صورت ، پشيمانى به بار مىآيد .
۱۴۷.جامع الأخبار- به نقل از ابن عبّاس -: پيامبر خدا ، هر گاه به مردى نظر مىافكنْد و از او خوشش مىآمد ، مىپرسيد : «آيا حرفهاى دارد ؟» .
اگر مىگفتند : خير ،
مىفرمود : «از چشمم افتاد» .
گفته شد : چرا ، اى پيامبر خدا؟
فرمود : «زيرا مؤمن ، وقتى كارى ندارد ، با دينش زندگى مىكند» .