۲۸۴.امام كاظم عليه السلام : آن كه غم خورد، شايسته غم و اندوه است . پس مؤمن بايد به خدا و آنچه او مىكند ، خرسند باشد .
ر . ك : ص 307 (فصل پنجم : عوامل شادمانى / باورهاى دينى / اعتماد كردن به فضل خدا) .
د - قناعت
۲۸۵.امام على عليه السلام : آن كه قناعت ورزد، اندوهگين نمىشود .
۲۸۶.امام على عليه السلام : همانا ريشه خرد، پاكدامنى است و ميوه آن، بيزارى از گناهان ، و ريشه پاكدامنى، قناعت است و ميوه آن، كمغصّهدار بودن .
۲۸۷.مصباح الشريعة- در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است -: هر كس كه به سهم قسمت شده خود قناعت ورزد ، از غصّه و اندوه و رنجورى در آسايش است .
ر . ك : ص 323 (فصل پنجم : عوامل شادمانى / كارهاى شايسته و اخلاق پسنديده / قناعت) .
ه - خوشگمانى
۲۸۸.امام على عليه السلام : خوشگمانى، از اندوه مىكاهد و از به گردن انداختن افسار گناه، رهايى مىبخشد .
۲۸۹.امام على عليه السلام : بدان كه هيچ چيز مانند نيكىِ زمامدار به مردمش و سبك ساختن هزينهها بر آنان و وادار نكردن ايشان به آنچه كه نمىپسندند ، سبب خوشگمان شدن زمامدار به مردم نمىشود. در اين مورد بايد روشى پيش بگيرى كه خوشگمانىِ تو را به مردمت فراهم آورد؛ چرا كه اين گونه گمان خوش ، رنج درازمدّتى را از تو دور مىسازد .