۵۸۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : هر كس برادر مؤمنش را شادمان سازد، خداوند در دنيا و آخرت، وى را شادمان مى‏كند .

۵۸۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : هر كس كه در دنيا برادر مسلمانش را شاد كند، خداوند از آن ، پديده‏اى را مى‏آفريند كه در دنيا آسيب‏ها را از وى دور مى‏سازد و چون روز قيامت شود، نزديك او خواهد ماند . پس هر گاه صحنه دهشتناكى او را بترساند، به وى مى‏گويد : نترس . او مى‏پرسد : تو كيستى؟ پاسخ مى‏دهد : من آن گشايش يا شادمانى اَم كه در سراى دنيا، بر برادرتْ وارد كرده بودى .

۵۹۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : هر كس بر شخص گرفتارى، آسان بگيرد، خداوند در دنيا و آخرت، بر او آسان خواهد گرفت و هر كس مسلمانى را بپوشاند، خداوند در دنيا و آخرت، وى را خواهد پوشاند. خدا در پىِ يارى بنده است تا وقتى كه او در پىِ يارى برادرش باشد .

۵۹۱.امام باقر عليه السلام : هيچ كسى نيست كه درى از شادمانى را به روى برادر مسلمانش بگشايد مگر آن كه خداوند، درى از شادمانى به رويش مى‏گشايد .

۵۸۸.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن سَرَّ أخاهُ المُؤمِنَ سَرَّهُ اللَّهُ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ .^۱

۵۸۹.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن أدخَلَ عَلى‏ أخيهِ المُسلِمِ فَرَحاً أو سُروراً في دارِ الدُّنيا ، خَلَقَ اللَّهُ عزّ وجلّ لَهُ مِن ذلِكَ خَلقاً يَدفَعُ بِهِ عَنهُ الآفاتِ فِي الدُّنيا ، فَإِذا كانَ يَومُ القِيامَةِ كانَ مِنهُ قَريباً ، فَإِذا مَرَّ بِهِ [هَولٌ يَفزَعُهُ‏] ^۲ قالَ لَهُ : لا تَخَف . فَيَقولُ لَهُ : مَن أنتَ ؟ فَيَقولُ : أنَا الفَرَجُ - أوِ السُّرورُ - الَّذي أدخَلتَهُ عَلى‏ أخيكَ في دارِ الدُّنيا .^۳

۵۹۰.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن يَسَّرَ عَلى مُعسِرٍ يَسَّرَ اللَّهُ عَلَيهِ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ ، ومَن سَتَرَ مُسلِماً سَتَرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ ، وَاللَّهُ في عَونِ العَبدِ ما كانَ العَبدُ في عَونِ أخيهِ .^۴

۵۹۱.الإمام الباقر عليه السلام : ما مِن رَجُلٍ يُدخِلُ عَلى‏ أخيهِ المُسلِمِ باباً مِنَ السُّرورِ ، إلّا أدخَلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَيهِ باباً مِنَ السُّرورِ .^۵