۶۱۵.امام حسن عليه السلام : از دايىام هند، از ويژگى پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله پرسيدم ، گفت: ... هرگاه خشم مىگرفت، با ناراحتى، چهره خود را برمىگرداند و چون شادمان مىشد ، ديدگانش را فرو مىانداخت . خندهاش بيشتر تبسّم بود ، به طورى كه دندانهايش مانند دانه سپيد تگرگ، نمايان مىگشت .
۶۱۶.صحيح البخارى- به نقل از عايشه -: هيچ گاه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را چنان خندان نديدم كه ژرفاى دهانش به چشمم آيد . او تنها تبسّم مىكرد .
۶۱۷.امام على عليه السلام- در توصيف پرهيزگاران -: اگر بخندد، صدايش بر نمىخيزد .
۶۱۸.امام على عليه السلام- در توصيف مؤمن -: اگر بخندد ، قهقهه[اى سفيهانه ]نمىزند و اگر خشم بگيرد ، سبكمغز رفتار نمىكند . خندهاش تبسّم است .
