نشان مى‏دهند كه فشار روانى، در سيستم ايمنى ^۱بدن ما - يعنى ساز و كارى كه از طريق آن ، بدن ما ، مواد و متجاوزانِ بالقوه آسيب‏رسان (نظير : باكترى‏ها، ويروس‏ها و سلول‏هاى سرطانى) را تشخيص مى‏دهد و نابود مى‏سازد - اختلال ايجاد مى‏كند^۲ و موجب افزايش ابتلا به بيمارى‏هاى جسمانى مانند سرماخوردگى و غير آن مى‏شود.^۳ همچنين تحقيقات نشان داده است كه استرسِ شغلى زياد، موجب بالا رفتن فشار خون و بزرگى غير طبيعى قلب و حتّى تپش نامنظّم آن و گاه ، مرگ ناگهانى مى‏شود.^۴
در طرف مقابل، پژوهش‏هاى محكمى وجود دارد كه رابطه شادى با سلامت جسمانى و روانى را تأييد مى‏كند. شواهد علمى نشان مى‏دهد كه شادى ، تأثير مهمى بر طول عمر دارد^۵ و احتمال ادامه حيات، توانايى كاركردى و فعّال بودن ، در مورد افراد شاد، دو برابر افراد ناشاد است‏^۶ و نيز عملكرد سيستم ايمنى آنان ، مؤثرتر از افراد ناشاد است‏^۷ و بخت بيشترى براى داشتن جسمى سالم دارند .^۸ همچنين شادى ، رابطه مستقيم با بهبود بيمارى و كاهش علايم استرس دارد.^۹

عصبى، خصوصاً اضطراب اند .^۱ اضطرابِ مَرَضى ، اثر منفى بر سلامت جسمانى و روانى افراد دارد و بهداشت شخصى فرد را تحت تأثير خود قرار مى‏دهد. مشكلاتى كه اضطراب به همراه دارد ، در سه دسته : بدنى، شناختى (فكرى - ذهنى) و روانى ، قابل دسته‏بندى اند. افراد مضطرب ، در جنبه بدنى با تپش قلب، تنگى نفس، از دست دادن اشتها، تهوّع، بيخوابى، تكرّر ادرار، چهره برافروخته، تعريق، اختلال گفتار، و بى‏قرارى روبه‏رو هستند. اين افراد ، به لحاظ شناختى ، دچار سردرگمى، اختلال در حافظه و تمركز، حواس‏پرتى، ترس از دست دادن كنترل، گوش به زنگى و افكار تكرارى مى‏شوند. از ديگر سو نيز مشكلاتى همچون : عصبى بودن، بى‏طاقتى، نگرانى، وحشت‏زدگى، دل‏واپسى، افسردگى، تنيدگى، ترس، هيجان‏زدگى و كم‏رويى ، از جمله مشكلات روانى‏اى هستند كه فرد مضطرب ، با آنها درگير است.^۲
گذشته از اضطراب ، بشر با مسئله ديگرى به نام فشار روانى (اِسترس)^۳ نيز رو به روست كه امروزه از آن به «بيمارى جديد تمدّن» ياد مى‏شود.^۴ هر چند تعريف مشخّصى از استرس ارائه نشده، امّا در يك تعريف ساده و روشن - كه براون و كمپبل (در پژوهشى در 1994 م) آن را ارايه كرده‏اند - ، فشار روانى «فشارى است كه از خارج بر فرد ، تحميل مى‏شود و ناراحتى‏هاى جسمانى و روانى را در پى دارد» .^۵ اين عامل، نقش مهمى در بيمارى‏هاى جسمى و روانى ما دارد كه از آنها به عنوان بيمارى هاى «روانْ‏تنى» يا «روانى - فيزيولوژيك» نام برده مى‏شود.^۶پژوهش‏ها