1870 ـ تفسير تقوا
۶۶۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همه تقوا اين است كه آنچه را نمى دانى بياموزى و آنچه را مى دانى به كار بندى.
۶۶۸۱.امام على عليه السلام :تقوا اين است كه انسان از هر آنچه او را به گناه مى كشاند، پرهيز كند.
۶۶۸۲.امام على عليه السلام :هر كه بر شهوت خود مسلّط باشد، باتقواست.
۶۶۸۳.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از معناى تقوا ـفرمود : تقوا اين است كه خداوند تو را در جايى كه فرمانت داده است غايب نبيند و در آنجا كه نهيت كرده است، حاضر نيابد.
۶۶۸۴.امام صادق عليه السلام :هرگز گريه آنان تو را نفريبد، كه تقوا در دل جاى دارد.
ر.ك : پارسايى ، باب 1825 .
1871 ـ باتقواترين مردم
۶۶۸۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :باتقواترين مردم، كسى است كه حقيقت را به سود و زيان خود بگويد.
۶۶۸۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به واجبات خدا عمل كن، تا با تقواترين مردم باشى.
۶۶۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هـركـه دوسـت دارد باتقواترين مردم باشد، بايد به خدا توكل كند.
ر.ك : پارسايى ، باب 1126 .
412 تقيّه
1872 ـ تشريع تقيّه و مورد آن
قرآن:
«نبايد مؤمنان، كافران را به جاى مؤمنان، به دوستى برگزينند. پس هر كه چنين كند او را با خدا رابطه اى نيست، مگر اينكه از آنها بيمناك باشيد و خدا شما را از خودش مى ترساند و بازگشت به سوى اوست».
«كسى كه بعد از ايمان آوردنش، به خدا كفر ورزد [عذابى سخت خواهد داشت] مگر آن كس كه مجبور شده و[لى] قلبش به ايمان اطمينان دارد. ليكن هر كه سينه اش به كفر گشاده گردد، خشم خدا بر آنان است و برايشان عذابى بزرگ خواهد بود».
حديث :
۶۶۸۸.امام باقر عليه السلام :تقيّه در هر موردى است كه ضرورت پيش آيد و تقيّه كننده خود بهتر مى داند كه در چه وقت بايد تقيّه كند.
۶۶۸۹.امام صادق عليه السلام :تقيّه، سپر خدا ميان او و آفريدگانش مى باشد.
۶۶۹۰.امام صادق عليه السلام :نگران دين خود باشيد و آن را با تقيّه پوشيده نگه داريد؛ زيرا كسى كه تقيّه ندارد ايمان ندارد. شما در ميان مردم مانند زنبوران عسل در ميان پرندگان هستيد. اگر پرندگان بدانند كه درون زنبور عسل چيست، همه آنها را مى خورند و چيزى باقى نمى گذارند.
۶۶۹۱.الكافىـ به نقل از هشام كندى ـ: امام صادق عليه السلام فرمود : به خدا سوگند كه خداوند به چيزى كه نزد او محبوبتر از «خب ء» باشد عبادت نشده است. عرض كردم: خب ء چيست؟ فرمود: تقيّه.
