فصل هشتم : مناظره امام صادق و مادّى‏

دانشمندى مادّى و منكِر ماوراء طبيعت ، نزد امام صادق عليه السلام آمد و مسائل مختلفى را مطرح نمود كه از جمله پرسش‏هايش اين بود :

پرستش خداى ناديده‏

مادّى : چگونه اين مردم خدا را مى‏پرستند، با اين‏كه او را نديده‏اند ؟
امام عليه السلام : دل‏ها در پرتو روشنايى ايمان ، او را مى‏بينند و عقل‏هاى بيدار همانند چشم، وجود او را اثبات مى‏كنند ؛ بلكه چشم‏ها نيز با ديدن نظام دقيق و حساب شده جهان هستى ، او را مشاهده مى‏نمايند .
علاوه بر اين، پيامبران، نشانه‏هايى كه به عنوان سند نبوّت همراه آنها بود، و نيز كتاب‏هاى آسمانى با محتواى عميق خود، وجود خدا را ثابت مى‏كنند .
دانشمندان به مشاهده آثار عظمت خداوند ، اكتفا مى‏كنند و نيازى به ديدن او در اثبات وجودش ندارند .
مادّى : آيا خداوند نمى‏تواند خود را به مردم نشان دهد تا او را ببينند و بشناسند و از روى يقين و اعتقاد كامل ، مورد پرستش قرار بگيرد ؟
امام عليه السلام : اين كار ، امكان‏پذير نيست و محال ، پاسخى ندارد^۱ .

امام عليه السلام : آيا خداوند ، بخيل است تا در روز قيامت ، در مورد غذاهايى كه به ما داده، ما را مورد مؤاخذه قرار دهد؟
ابوحنيفه : پس ، مقصود از نعمت‏هايى كه قرآن مى‏گويد انسان درباره آنها مؤاخذه مى‏شود ، چيست؟
امام عليه السلام : مقصود ، نعمت دوستى ما خاندان رسالت است‏^۱ .