85
مناظره‌های آموزنده

ارتباط با آسمان‏

مادّى : اى حكيم! چرا هيچ كس از آسمان ، پايين نمى‏آيد و هيچ انسانى نمى‏تواند به آن بالا رود و راهى براى بالا رفتن به آن نيست، در صورتى كه اگر مردم در هر زمان اين منظره را مشاهده كنند، خدايىِ خدا بهتر ثابت مى‏شود و شك و ترديد ، بهتر از دل بيرون مى‏رود و يقين انسان نيرومندتر مى‏گردد و مردم بهتر مى‏فهمند كه آن‏جا مدبّرى هست كه كسى به سوى او مى‏رود و از طرف او باز مى‏گردد ؟
امام عليه السلام : آنچه از تدبير در زمين مشاهده مى‏كنى ، از آسمان فرود مى‏آيد كه بعضى از آنها نيز آشكار است . آيا نمى‏بينى كه خورشيد از آسمان طلوع مى‏كند و آن ، روشنى روز است و زندگى به آن بستگى دارد؟ [ آيا نمى‏بينى ]ماه از آسمان طلوع مى‏نمايد و آن ، نور شب است و به وسيله آن ، سال و ماه و روز حساب مى‏شود؟ كه اگر از حركت آن جلوگيرى شود ، مردمْ حيران مى‏شوند و تدبير جهان به هم مى‏خورد .
تمام اينها علامت اين است كه در آسمان ، مدبّرى وجود دارد كه تدبير همه چيز را به عهده گرفته است .
علاوه بر اين، خداوند با موسى سخن گفت و عيسى را به آسمان بالا برد و فرشتگان از آسمان فرود مى‏آيند . چيزى كه هست ، تو آنچه را نبينى ، باور نمى‏كنى، هر چند آنچه چشم تو مى‏بيند، براى فهميدن حقيقت كافى است‏
.
مادّى : خوب بود كه خداوند هر صد سال يك‏بار ، مرده‏اى را زنده مى‏كرد تا ما از او درباره گذشتگان خود سؤال مى‏كرديم كه كجا رفتند و حالشان چگونه است و پس از مرگ چه ديده‏اند و با آنها چه كرده‏اند، تا مردم بر اساس يقين عمل مى‏كردند و شك آنها زائل مى‏شد و كينه از دل آنها بيرون مى‏رفت!
امام عليه السلام : اين گونه سخن را كسى مى‏گويد كه سخن پيامبران را انكار مى‏كند و آنها را تكذيب مى‏نمايد . خداوند در كتاب خود به زبان انبيا كيفيت حال كسانى را كه از ما مرده‏اند ، بيان كرده است و آيا كسى هست كه راستگوتر از خدا و پيامبران او باشد ؟!
علاوه بر اين ، خداوند تعداد زيادى از كسانى را كه مرده‏اند ، زنده نموده است : خداوند ، اصحاب كهف را پس از سيصد و نُه سال كه از مرگ آنها مى‏گذشت ، در زمان قومى كه منكِر معاد بودند ، زنده كرد تا عملاً قدرت خود را براى زنده ساختن مردگان در روز قيامت ، نشان دهد .
و ديگر ، ارميا ، يكى از پيامبران بود كه صد سال پس از مرگش زنده شد .۱
و خداوند گروهى ديگر را به دعاى [ حضرت‏] حزقيل ، زنده نمود .۲
و همچنين خداوند گروهى را كه موسى آنها را به كوه طور برده بود ، پس از تقاضاى ديدن خدا، ميراند و سپس زنده نمود۳
.

1.اشاره است به آيه : (أَوْ كَالذى مَرَّ عَلى‏ قَرْيَةٍ وَ هِىَ خاويةٌ عَلى‏ عُروشِها) (بقره ، آيه ۲۵۹ ).

2.اشاره است به آيه : (أَلم تَرَ إِلَى الذينَ خَرَجوا مِن ديارِهم وَ هُمْ اُلُوفٌ حَذَرَ المَوْتِ) (بقره ، آيه ۲۴۳ ).

3.اشاره است به آيه: (فَأَخَذَتْكُمُ الصاعِقَةُ وَ أَنتُم تَنظْرون * ثُمَّ بَعَثناكُم مِن بعدِ مَوتِكم) (بقره ، آيه ۵۵ و ۵۶) .


مناظره‌های آموزنده
84

دعا

مادّى : آيا شما نمى‏گوييد كه خدا فرموده : « مرا بخوانيد تا خواسته شما را انجام دهم» ،۱ در صورتى كه ما مى‏بينيم نيازمند، او را دعا مى‏كند، ولى او اجابت نمى‏كند، [ يا] مظلومْ او را عليه ظالم [ به يارى ]دعوت مى‏كند، ولى او يارى‏اش نمى‏نمايد ؟
امام عليه السلام : هيچ‏كس نيست كه خدا را بخواند، مگر اين‏كه خدا دعاى او را مستجاب مى‏كند . اما ظالم : دعايش مردود است تا توبه كند ، و اما غير ظالم : اگر اجابت دعايش به صلاح او باشد، دعايش را مستجاب مى‏كند، و اگر به صلاح او نباشد ، خداوند بلاهايى را ، - به‏طورى‏كه خودش هم متوجّه نيست - از او دفع مى‏كند و پاداش فراوانى براى روز نيازش ذخيره مى‏نمايد .
شخص باايمان و خداشناس ، گاه مى‏شود در موردى كه نمى‏داند در واقع به صلاح اوست يا نه، دعا كردن برايش دشوار مى‏گردد .
گاه مى‏شود انسان براى از بين رفتن كسى دعا مى‏كند كه بر اساس سنّت تغيرناپذير آفرينش ، هنوز هنگام از بين رفتنش نرسيده است و گاه مى‏شود دعا براى بارش باران مى‏كند، و شايد در واقع ، باران آمدن در آن وقت، صلاح نيست ؛ چون خداوند به تدبير جهان، آگاه‏تر است .
اين‏گونه امور - كه مثال‏هاى آن فراوان است - در بسيارى از موارد ، مانعاجابت دعا مى‏گردد . خوب دقت كن‏
.

1.اشاره است به آيه : (اُدعُونى أَستَجِبْ لَكُم) (غافر ، آيه ۶۰) .

  • نام منبع :
    مناظره‌های آموزنده
    سایر پدیدآورندگان :
    غیوری، سید مجتبی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 132806
صفحه از 162
پرینت  ارسال به