مغول است. در اين دوران، اكثريت جمعيت رى، شيعه امامى بودند، با اين همه، مذاهب و فرقه‏ها و نحله‏هاى اعتقادى گوناگونى در آن رواج داشت. كتاب نقض بازتاب اطلاعات ارزشمندى از اين شهر است كه راقم سطور در تدوين اين نوشتار، از آن بهره فراوانى برده است.
رى در دوران تاريخى پُر سابقه خود، اسم‏ها و لقب‏هاى متعدّدى را بر گرفته است. فهرستى از اين اسم‏ها، اين چنين است:
آرساسيا، آرساكيا، ارازى، ارساگيا، ارشكيه، اروپوس، اَلرِّى، اورپا، اورپس، اورپوس، ائوروپوس، بت رازيكايه، حضرت عبد العظيم، دورا، رِ، راجيس، راجيش، راجيك، راز، رازى، رازوك، راژس، راك، راكس، راكيا، راگ، راگا، راگاى، راگز، راگس، راگو، راگيا، راگيانا، رام اردشير، رام پيروز (رام فيروز)، رائى، راورپُس، راى، رغه، رك، رگ، رگا، رگس، رگه، رى اردشير، رى‏شهر، شيخ البلاد، ماد پايين، ماد راجيانا، ماد رازى، ماد راگيان، ماد راگيانا، ماد رگيانا، ماد سفلى، محمّديه، مدى، ئوروپوس، عروس البلاد، امّ البلاد ايران، ماه جان، باب الأبواب الأرض، سوق العالم، بلدة البلاد، مهديه، راگ كا آن، ازارى. ^۱
در پيش از اسلام، نام رى در دو منبع متعلّق به يهود در توبيت، به صورت «راگس» )Rages( و در ژوديت، «راگو» )Ragu( و در اوستا، «رغه» )Ragha(و در كتيبه بيستون (كتيبه‏اى از داريوش هخامنشى)، «رگا» )Raga(ذكر شده است. نام رى را در منابع يونانى، «راگو» )Rhagoe(، «راگا» )Rhaga(، «راگيا» )Rhageia(، در سريانى «Rai»، در ارمنى «Re»، در پهلوى «Rak»، «Rag»، «Rahg»، «Rai» و در زبان‏هاى اروپايى نيز بدان