پناه بردن به خنكاى دعاى عرفه و معانى ژرف آن در فرجامين ساعات عصر روز عرفه ، ما را به آشنايى با نيايش فرا مى خواند و شوق دانستن ترجمه و شرحى از اين دعاى شريف را در انسان بر مى انگيزاند .
روز عرفه ، خود روزى پُر اهمّيت در شمار مى آيد ؛ چه آن كه جايگاه شايسته اى نزد تمام مسلمانان دارد و هر كسى در آن روز ـ در هر كجا كه باشد ـ ، مستجاب الدّعوه است و گفته اند كه اگر مسلمانى در آن روز آمرزيده نگردد ، سال پس از آن بايد كه در مراسم حج حضور يابد .
درباره بررسى و شرح همه جانبه دعاى عرفه مطالب زيادى نگاشته شده است : اين كه دعا بخشى الحاقى دارد يا ندارد ؟ و اگر دارد ، مربوط به كدام قسمت دعاست و گوينده آن كيست ؟ بر مذهب تشيّع است با غير آن ؟ اگر غير شيعه است ، چگونه همانندى هايى با كلام معصوم پديد آورده ؟ و يا چنانچه آن شخص در شمار پيروان مذهبى است كه اهميّتى به دعا و اين قبيل اعمال نمى دهند و يا روحى لطافت پرور ندارند ، با ضميمه كردن اين بخش به دعا در طلب چه بوده است؟ و يا به طور كلّى ، اِسناد آن به سرور آزادگان امام حسين عليه السلام صحيح مى نمايد يا خير ؟ و از اين قبيل پرسش ها كه انتشار نتيجه هر پژوهش در زمان خويش ، نظرها و نقدِ نظرها را به خود جلب كرده و شمار همين نقّادى ها ، و از سويى عنايت به مأثورات و عمل مشهور بزرگان ، توجّه پژوهندگان دينى را به اهمّيت اين دعا ، بيشتر و بيشتر نموده است .
ترجمه ها و چاپ ها
علاوه بر درج شدن متن دعاى عرفه در كتاب هاى گوناگون ادعيه ۱ و از جمله مفاتيح الجنان ، و چاپ آن در بسيارى از گزيده هاى فراهم آمده از كتب ادعيه و برخى از
1.از جمله در : مصباح الزّائر و الإقبال ابن طاووس ؛ بلد الأمين كفعمى (ص۲۵۱ ـ ۲۵۸) ، زاد المعاد (ص۹۱ ـ ۹۶) و . . . بحار الأنوار مجلسى ؛ الحكم العطائيّةى احمد عبيد (ص۸۰ ـ ۹۰) .
