وَ الْمُظهِرينَ لأِمْرِ اللّهِ وَ نهْيِهِ .
و آشكار كنندگان امر و نهى خدا ...
توضيح واژه
المُظهِرين : آشكار كنندگان ، ظاهر كنندگان .[۱]
شرح
واژه «مُظهِر» ، به معناى آشكار كننده است و امر خدا ، تمامِ اوامرِ واجب و مستحبّى خداوند را در بر مى گيرد . نهى الهى نيز شامل هر آن چيزى است كه خداوند ، آن را ناپسند مى داند ، خواه حرام كرده باشد و انجام دهنده آن را كيفر دهد ، و يا آن كه انجام ندادنش بهتر باشد ؛ و كسى كه آن را انجام دهد ، اگر چه عذاب نمى شود، امّا به كمال سعادت و رستگارى هم نخواهد رسيد . اكنون ، چگونگى آشكار كردن اوامر و نواهى الهى را بررسى مى نماييم :
چگونگى اظهار امر و نهىِ الهى
يكى از ويژگى هاى اهل بيت عليهم السلام ، گستراندن اوامر الهى در جامعه و پرهيز دادن مردم از انجام دادن نواهى الهى است . امامان معصوم ، اين وظيفه مهم را به دو گونه انجام مى دهند :
۱ . اظهار با گفتار . يكى از راه هاى گسترش اوامر الهى ، بيان دستورهاى خداوند در ميان مردم است . پيشوايان معصوم ، به فراخور زمان حضور خود ، با سخنرانى هاى عمومى و يا كلاس هاى خصوصى ، و نيز مكاتبات و پاسخگويى به پرسش هاى مردم ، اوامر الهى را به مردم مى رساندند و آنان را از آنچه نهى شده است ، آگاه مى كردند . در اين راه ، روشنگرى آنان به گونه اى بود كه هر پرسش كننده اى ، قانع مى شد و آنان كه در مجلسِ درسِ ايشان حاضر مى شدند ، از درياى معرفت امام ، سيراب مى شدند .
۲ . اظهار با كردار . دومين روش تبيين اوامر الهى ، رفتارِ كامل بر اساس دستورهاى خداوند است . شيوه اهل بيت عليهم السلام چنان بود كه تمامِ اوامر مستحبّى خدا را هم به جاى مى آوردند و از تمامِ آنچه كه خدا ناپسند مى شمارد ، هر چند حرام نباشد ، پرهيز مى كردند و بدين سان ، مردم به رفتار و كردار آنان ، نگاه مى كردند و آنچه را كه امام انجام مى داد ، مطابق با دستورهاى الهى مى دانستند و از آنچه امام از آن پرهيز مى كرد ، ناخشنودى خدا را در مى يافتند . اين شيوه ، به مراتب براى آشكار شدن اوامر الهى ، سودمندتر است .
[۱]«أظهرت الشَّى ء : بيّنته» (الصحاح ، ج ۲ ، ص ۷۳۲) . «ظهر الشَّى ء ظهورا : برز بعد الخفاء» (مجمع البحرين ، ج ۳ ، ص ۱۰۱) .
