ثالثاً، مرحوم شيخ صدوق فرمود: پيامبران در تبليغ و بيان احکام دين معصوم هستند. اين گفته، مستلزم معصوم بودن آنان در خواندن نماز و انجام دادن ساير اعمال عبادي است؛ زيرا نماز و اعمال عبادي پيامبران نيز نوعي تبليغ است. از اين رو، پيامبر بر طبق حديث مشهور فرموده است:
صلوا کما رايتموني اصلي.^۱
رابعاً، مصالحي که در بعضي از اين روايات براي اسهاءالنبي ذکر شده است، قابل پذيرش نيست؛ زيرا تعليم حکم سهو در نماز و... از راه‌هاي ديگر هم ممکن است؛ بدون اين‌که نيازي باشد تا پيامبر را گرفتار سهو و اشتباه کند؛ چنان‌که بقيه احکام را از راه‌هاي ديگر به مردم تعليم داده است. از اين‌رو، چه ضرورت و نيازي اقتضا مي‌کند که خداوند برخي احکام و از جمله اينها را از راه اسهاءالنبي به مردم بياموزد؛ بويژه آن که در تعليم از طريق اسهاء النبي ، سلب اطمينان مردم از تعاليم و گفته‌هاي پيامبر وجود دارد و قداست و کرامت پيامبر نزد مردم خدشه‌دار مي‌گردد. ^۲

روايات اهل سنت

روايات فراواني در اين زمينه در منابع اهل سنت وجود دارد، که تعدادي از آنها را نقل مي‌کنيم: ³
1. بخاري (194ـ256ق) در صحيح البخاري آورده است:
عن ابن سيرين، عن أبى هريرة قال: صلى بنا رسول الله( احدى صلاتي العشى... فصلى بنا ركعتين ثم سلم، فقام إلى خشبة معروضة في المسجد فاتكأ عليها كأنه غضبان و وضع يده اليمنى على اليسرى و شبك بين اصابعه و وضع خده الايمن على ظهر كفه اليسرى، و خرجت السرعان من ابواب المسجد، فقالوا قصرت الصلاة و فى القوم أبو بكر و عمر، فهابا ان يكلماه و فى القوم رجل في يديه طول يقال له ذواليدين، قال: يا رسول الله! انسيت ام قصرت الصلاة؟ قال: لم أنس و لم تقصر. فقال: اكما يقول ذو اليدين؟ فقالوا: نعم. فتقدم فصلى ما ترك ثم سلم ثم كبر و سجد مثل سجوده أو اطول... ؛ ⁴ ابن‌سيرين از ابوهريره نقل مي‌کند که رسول خدا يکي از دو نماز ظهر يا عصر را با ما خواند و در رکعت دوم، نماز را سلام داد و از جاي خود بلند شد و مانند آدم خشمناک، به چوبي که در وسط مسجد انداخته شده بود، تکيه داد و دست راست خود را روي دست چپ گذاشت و انگشتانش را مشبک نمود و گونه راستش را به پشت دست چپش نهاد و نمازگزاران با عجله از در مسجد بيرون مي‌رفتند و مي‌گفتند: آيا نماز کوتاه شده است؟ ابوبکر و عمر هم در ميان مردم بودند،