علّامه طباطبایی و معناشناسی اسماء در آیه «و علّم آدم الأسماء»
سال
/ شماره پیاپی
/
صفحه
35-47
چکیده :
در معناشناسی «الاسماء» در آیه «و علّم آدم الأسماء ...»، میان
مفسران شیعه اختلاف نظر جدی وجود دارد. بر پایه دیدگاه تفسیری علامه طباطبایی; در المیزان و هم‌چنین تفسیر تسنیم، مقصود از «الاسماء» در این آیه «مفاتح» (انعام: 59)
و «خزائن» (حجر: 21) است. این تبیین معناشناختی از اسماء در این نظریه مبتنی بر سه
اصل اراده مسمّیات اسماء از «الاسماء» در آیه مذکور، مخلوق بودن «مفاتح الغیب» و اطلاق
داشتن «شیء» در آیه «و ان من شیء الا عندنا خزائنه» است. مسأله این پژوهه ارزیابی اصول
و ادله معناشناسی اسماء در این دیدگاه تفسیری است.
کلیدواژه‌های مقاله :معرفت اسمایی؛ معناشناسی قرآن؛ رابطه غیب و اسماء؛ علم آدم
