علاقه متقابل حضرت فاطمه(س) با پدر پس از ازدواج

رابطه عاطفى و معنوى فاطمه زهرا(ع) با پيامبر(ص) رابطه اى ويژه بود و به قبل از تولّد باز مى گشت. در دوران کودکى و پس از رحلت خديجه(ع) نيز پيامبر(ص) افزون بر وظيفه پدرى، جاى خالى مادر را براى فاطمه(ع) پر مى کرد.

اين رابطه صميمانه و دو طرفه، پس از ازدواج نيز کم رنگ نشد. ديدارِ فاطمه، همواره پدر را خشنود مى ساخت. پيامبر(ص) به استقبال دختر جوان خود مى رفت و دست و روى او را مى بوسيد[۱]و او را در جاى خود مى نشانيد.[۲]

آن گاه که پيامبر(ص) به سفر يا جنگ مى رفت، فاطمه(ع) آخرين کسى بود که پيامبر(ص) با او وداع مى کرد[۳]و اوّلين ديدار پيامبر(ص) پس از بازگشت از سفر نيز با دختر دردانه خويش بود.[۴]

ديدار پيوسته و گاه سرزده از منزل فاطمه(ع) نيز در سيره پيامبر(ص) گزارش شده است. فاطمه(ع) به استقبال پدر مى رفت و صورت و چشمان ايشان را مى بوسيد.[۵]

تولّد فرزندان بويژه حسن(ع) و حسين(ع) که استمرار ولايت بودند، رفت و آمد پيامبر(ص) را به خانه او بيشتر کرد. پيامبر(ص) آن دو را فرزندان خويش مى خواند، با آنان بازى مى کرد[۶]و آنان را بر دوش خود، سوار مى نمود.[۷]اين دو، پيامبر(ص) را تا زمانى که زنده بود، «پدر» صدا مى کردند و امير مؤمنان(ع) را با لقب «ابا الحسن» يا «ابا الحسين» ندا مى دادند.[۸]