کافی، مهم ترین کتاب حدیثی شیعه است، برخی از احادیث این بوستان معنوی، گلچین و سند و متن آنها تبیین، و ارائه شده است

جلسه 19 کافی خوانی

حدیث :

بَابُ التَّقِيَّةِ (۱)

۲۲۵۱/ ۱۱. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ هِشَامٍ الْكِنْدِيِّ، قَالَ:

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَقُولُ: «إِيَّاكُمْ أَنْ تَعْمَلُوا عَمَلًا يُعَيِّرُونَّا بِهِ؛ فَإِنَّ وَلَدَ السَّوْءِ يُعَيَّرُ وَالِدُهُ بِعَمَلِهِ، كُونُوا لِمَنِ انْقَطَعْتُمْ إِلَيْهِ زَيْناً، وَ لَا تَكُونُوا عَلَيْهِ شَيْناً، صَلُّوا فِي عَشَائِرِهِمْ، وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ، وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ، وَ لَا يَسْبِقُونَكُمْ إِلى‏ شَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَيْرِ، فَأَنْتُمْ أَوْلى‏ بِهِ مِنْهُمْ، وَ اللَّهِ مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنَ الْخَبْ‏ءِ». قُلْتُ: وَ مَا الْخَبْ‏ءُ؟ قَالَ: «التَّقِيَّةُ».

ترجمه :

هشام كندى گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود؛ مبادا كارى كنيد كه ما را بدان سرزنش كنند، همانا فرزند بد، پدرش را بكردار او سرزنش كنند، براى كسى كه باو دل داده‏ايد (امام خود) زينت باشيد و عيب و ننگ مباشيد، در ميان عشاير آنها نماز بخوانيد (بنماز جماعت عامه حاضر شويد) و از بيمارانشان عيادت كنيد و بر جنازه آنها حاضر شويد، مبادا آنها در هيچ خيرى از شما پيشى گيرند كه شما نسبت بخير از آنها سزاوارترند، بخدا سوگند كه خدا بچيزى كه محبوبتر باشد نزد او از خب‏ء عبادت نشده، عرضكردم خب‏ء چيست؟ فرمود: تقيه.

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۵۵

حدیث :

۲۲۵۴/ ۱۴. عَلِيٌّ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ:

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «كَانَ أَبِي عَلَيْهِ السَّلَامُ يَقُولُ: وَ أَيُّ شَيْ‏ءٍ أَقَرُّ لِعَيْنِي مِنَ التَّقِيَّةِ؟ إِنَّ التَّقِيَّةَ جُنَّةُ الْمُؤْمِنِ».

ترجمه :

امام صادق عليه السلام فرمود: پدرم ميفرمود: چه چيز بهتر از تقيه چشم مرا روشن ميكند؟

تقيه سپر مؤمن است.

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۵۶

حدیث :

۲۲۵۶/ ۱۶. أَبُوعَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِبْنِ عَبْدِالْجَبَّارِ، عَنْ صَفْوَانَ، عَنْ شُعَيْبٍ الْحَدَّادِ، عَنْ مُحَمَّدِبْنِ مُسْلِمٍ:

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِنَّمَا جُعِلَتِ التَّقِيَّةُ لِيُحْقَنَ بِهَا الدَّمُ، فَإِذَا بَلَغَ الدَّمَ فَلَيْسَ تَقِيَّةٌ».

ترجمه :

امام باقر عليه السلام فرمود: تقيه تنها براى جلوگيرى از خونريزى وضع شده، پس هر گاه بخونريزى رسد تقيه نباشد

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۵۷

حدیث :

۲۲۵۷/ ۱۷. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ:

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «كُلَّمَا تَقَارَبَ هذَا الْأَمْرُ، كَانَ أَشَدَّ لِلتَّقِيَّةِ».

ترجمه :

امام صادق عليه السلام فرمود: هر چه اين امر (ظهور امام قائم عليه السلام) نزديكتر شود تقيه شديدتر شود (زيرا بدعت و ستم توسعه يابد و اظهار حق خطرش بيشتر شود).

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۵۷

حدیث :

۲۲۶۴/ ۱. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ:

عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ، قَالَ: «وَدِدْتُ وَ اللَّهِ أَنِّي افْتَدَيْتُ خَصْلَتَيْنِ فِي الشِّيعَةِ لَنَا بِبَعْضِ لَحْمِ سَاعِدِي: النَّزَقَ، وَ قِلَّةَ الْكِتْمَانِ».

ترجمه :

على بن الحسين عليهما السلام فرمود: بخدا دوست دارم كه براى دو خصلت شيعيان ما بقدرى از گوشت بازويم فدا دهم: كمى حوصله و كمى راز نگهدارى.

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۶۱

حدیث :

۲۲۶۶/ ۳. عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ يُونُسَ بْنِ عَمَّارٍ، عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ، قَالَ:

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: «يَا سُلَيْمَانُ، إِنَّكُمْ عَلى‏ دِينٍ مَنْ كَتَمَهُ أَعَزَّهُ اللَّهُ، وَ مَنْ أَذَاعَهُ أَذَلَّهُ اللَّهُ».

ترجمه :

سليمان بن خالد گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: اى سليمان شما دينى داريد كه هر كه آن را (از مخالفين و دشمنان) بپوشد، خدا عزيزش كند، و هر كه فاش سازد خدا ذليلش نمايد.

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۶۲

حدیث :

۲۲۷۲/ ۹. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ مَرْوَانَ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ عَمَّارٍ، قَالَ:

قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: «أَخْبَرْتَ بِمَا أَخْبَرْتُكَ بِهِ أَحَداً؟» قُلْتُ: لَا، إِلَّا سُلَيْمَانَ بْنَ خَالِدٍ، قَالَ: «أَحْسَنْتَ، أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ الشَّاعِرِ:

فَلَا يَعْدُوَنْ سِرِّي وَ سِرُّكَ ثَالِثاً

أَلَا كُلُّ سِرٍّ جَاوَزَ اثْنَيْنِ شَائِعٌ؟

ترجمه :

عمار گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: آنچه را بتو گفتم، بكسى گفتى؟ عرضكردم: جز بسليمان‏ ابن خالد نگفتم، فرمود: احسنت، مگر قول شاعر را نشنيده‏اى كه گويد:

فلا يعدون سرى و سرك ثالثا

الا كل سر جاوز اثنين شائع‏

راز من و تو بسومين كسى نرسد

هر راز كه از دو بگذرد فاش شود

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۶۶

حدیث :

۲۲۷۸/ ۱۵. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى‏، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ خَالِدِ بْنِ نَجِيحٍ:

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِنَّ أَمْرَنَا مَسْتُورٌ مُقَنَّعٌ بِالْمِيثَاقِ، فَمَنْ هَتَكَ عَلَيْنَا أَذَلَّهُ اللَّهُ».

ترجمه :

امام صادق عليه السلام فرمود: همانا امر ما پوشيده و در پرده پيمانست (همان پيمانى كه خدا و پيغمبر و ائمه صلوات الله عليهم از مردم گرفته‏اند كه راز ما را از نااهل نهان دارند) پس هر كه آن پرده را عليه ما بدرد، خدا ذليلش كند.

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۷۲

حدیث :

۲۲۷۹/ ۱۶. الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏ جَمِيعاً، عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعْدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدِ بْنِ غَزْوَانَ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ، عَنْ عِيسَى بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ، قَالَ:

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَقُولُ: «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ، وَ هَمُّهُ لِأَمْرِنَا عِبَادَةٌ، وَ كِتْمَانُهُ لِسِرِّنَا جِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ».

قَالَ لِي مُحَمَّدُ بْنُ سَعِيدٍ: اكْتُبْ هذَا بِالذَّهَبِ؛ فَمَا كَتَبْتَ شَيْئاً أَحْسَنَ مِنْهُ.

ترجمه :

امام صادق عليه السلام ميفرمود: نفس كشيدن كسى كه براى ما اندوهگين است و براى ستمى كه بما شده غمگين است، تسبيح ميباشد، و همت گماشتنش براى امر ما عبادتست و پنهان داشتنش راز ما را جهاد در راه خداست، راوى گويد: محمد بن سعيد بمن گفت: اين روايت را با آب طلا بنويس كه من چيزى بهتر از اين ننوشته‏ام.

الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۳، ص ۵۷۲

  • جلسه 19 کافی خوانی (دانلود)