جلسه 30 کافی خوانی

حدیث :

_{بَابُ مَنْ تُكْرَهُ مُجَالَسَتُهُ وَ مُرَافَقَتُهُ}

۳۶۱۶/ ۳. عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى‏، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يُوسُفَ، عَنْ مُيَسِّرٍ:

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «لَا يَنْبَغِي لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ يُوَاخِيَ الْفَاجِرَ، وَ لَا الْأَحْمَقَ، وَ لَاالْكَذَّابَ».

ترجمه :

حضرت صادق عليه السلام فرمود: شايسته نيست براى مرد مسلمان كه با شخص تبهكار و احمق و دروغگو رفاقت كند.

_{الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۴، ص ۶۹۰}

حدیث :

۳۶۱۹/ ۶. قَالَ، وَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَقُولُ:

«حُبُّ الْأَبْرَارِ لِلْأَبْرَارِ ثَوَابٌ لِلْأَبْرَارِ، وَ حُبُّ الْفُجَّارِ لِلْأَبْرَارِ فَضِيلَةٌ لِلْأَبْرَارِ، وَ بُغْضُ الْفُجَّارِ لِلْأَبْرَارِ زَيْنٌ لِلْأَبْرَارِ، وَ بُغْضُ الْأَبْرَارِ لِلْفُجَّارِ خِزْيٌ عَلَى الْفُجَّارِ».

ترجمه :

گويد: و نيز از آن حضرت عليه السلام شنيدم كه ميفرمود: دوست داشتن نيكان نيكان را براى آنها ثواب است، و دوست داشتن تبهكاران نيكان را براى نيكان فضيلت است، و دشمنى تبهكاران با نيكان براى نيكان زينت است، و دشمنى نيكان با تبهكاران براى تبهكاران خوارى و رسوائى است.

_{الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۴، ص ۶۹۱}

حدیث :

۳۶۲۰/ ۷. عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ؛ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً، عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُذَافِرٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ وَ أَبِي حَمْزَةَ:

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ أَبِيهِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ، قَالَ: «قَالَ لِي أَبِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ‏ أَجْمَعِينَ: يَا بُنَيَّ، انْظُرْ خَمْسَةً، فَلَا تُصَاحِبْهُمْ وَ لَاتُحَادِثْهُمْ وَ لَاتُرَافِقْهُمْ فِي طَرِيقٍ. فَقُلْتُ: يَا أَبَتِ، مَنْ هُمْ؟ عَرِّفْنِيهِمْ. قَالَ: إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْكَذَّابِ، فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ السَّرَابِ، يُقَرِّبُ لَكَ الْبَعِيدَ، وَ يُبَعِّدُ لَكَ الْقَرِيبَ؛ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْفَاسِقِ، فَإِنَّهُ بَائِعُكَ بِأُكْلَةٍ، أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذلِكَ؛ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْبَخِيلِ، فَإِنَّهُ يَخْذُلُكَ فِي مَالِهِ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ؛ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْأَحْمَقِ، فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرُّكَ؛ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْقَاطِعِ لِرَحِمِهِ، فَإِنِّي وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فِي كِتَابِ اللَّهِ- عَزَّ وَ جَلَّ- فِي ثَلَاثَةِ مَوَاضِعَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ‏ أُولئِكَ الَّذِينَ‏ لَعَنَهُمُ اللَّهُ‏ فَأَصَمَّهُمْ‏ وَ أَعْمى‏ أَبْصارَهُمْ‏». وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ‏ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ‏ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‏ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ‏ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ». وَ قَالَ فِي الْبَقَرَةِ: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ»».

ترجمه :

حضرت صادق از پدرش عليهما السلام حديث كند كه پدرم على بن الحسين عليهما السلام بمن فرمود: اى فرزند در نظر داشته باش كه با پنج كس همنشين نشوى، و با آنها گفتگو و رفاقت در راهى نكنى گفتم: پدر جان آنها كيانند؟ بمن معرفى كن، فرمود: زنهار مبادا با دروغگو همنشين شوى زيرا كه او بمنزله سرابى است كه دور را در نظرت نزديك و نزديك را برايت دور جلوه دهد، و زنهار از همنشينى با فاسق و گنهكار بپرهيز زيرا كه او بيك لقمه يا كمتر از آن ترا بفروشد، و بر تو باد كه با شخص بخيل هم‏نشين نگردى زيرا كه او مال خود را در سخت ترين نيازمنديهايت از تو دريغ دارد، و زنهار مبادا با احمق هم‏نشينى شوى كه او ميخواهد بتو سود رساند ولى (بواسطه حماقتش) زيانت زند، و مبادا با آن كس كه قطع رحم كند رفاقت كنى كه من او را در سه جاى قرآن ملعون يافتم (يك جا) خداى عز و جل فرمايد: «پس آيا اميد داريد كه هر گاه به سرپرستى كارى گمارده شويد فساد در زمين نكنيد و قطع رحم كنيم، ايشانند كه خداوند لعنتشان كرده پس كرشان كرد، و كور ساخت ديدگانشان را» (سوره محمد آيه ۲۲- ۲۳) و نيز (در جاى ديگر) فرمايد: «آنان كه بشكنند پيمان خدا را پس از بستن آن، و مى‏برند آنچه را كه خدا فرموده پيوند شود، و فساد كنند در زمين آنها را است لعنت و براى ايشان است بدى آن سراى» (سوره رعد آيه ۲۵) و نيز در سوره بقره (آيه ۲۷) فرمايد: «آنان كه پيمان خدا را پس از بستنش بشكنند و ببرند آنچه را خداوند دستور پيوندش را داده و فساد كنند در زمين ايشانند زيان‏كاران».

_{الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۴، ص ۶۹۲}

حدیث :

۳۶۲۵/ ۱. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ؛ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ:

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «إِنَّ أَعْرَابِيّاً مِنْ بَنِي تَمِيمٍ أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَقَالَ لَهُ: أَوْصِنِي، فَكَانَ مِمَّا أَوْصَاهُ: تَحَبَّبْ إِلَى النَّاسِ يُحِبُّوكَ».

ترجمه :

حضرت باقر عليه السلام فرمود: عربى از بنى تميم نزد پيغمبر (ص) آمد عرضكرد: بمن سفارشى كن، پس از جمله سفارشهايش باو اين بود كه با مردم دوستى كن تا مردم ترا دوست بدارند.

_{الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۴، ص ۶۹۶}

حدیث :

۳۶۲۶/ ۲. عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى‏، عَنْ سَمَاعَةَ:

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مُجَامَلَةُ النَّاسِ ثُلُثُ الْعَقْلِ».

ترجمه :

حضرت صادق عليه السلام فرمود: خوشرفتارى و مدارا كردن با مردم يك سوم خردمندى است.

_{الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۴، ص ۶۹۶}

حدیث :

۳۶۲۸/ ۴. وَ بِهذَا الْإِسْنَادِ، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: التَّوَدُّدُ إِلَى النَّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ».

ترجمه :

حضرت صادق عليه السلام‏ فرمود: كه رسول خدا (ص) فرموده است: دوستى كردن با مردم نيمى از خرد است.

_{الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۴، ص ۶۹۷}

حدیث :

۳۶۲۹/ ۵. عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَسَّانَ، عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ:

عَنْ أَبِي الْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «التَّوَدُّدُ إِلَى النَّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ».

ترجمه :

موسى بن بكر از حضرت كاظم عليه السلام‏: دوستى كردن با مردم نيمى از خرد است.

_{الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۴، ص۶۹۷}

حدیث :

۳۶۳۰/ ۶. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى‏، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ، قَالَ:

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَقُولُ: «مَنْ كَفَّ يَدَهُ عَنِ النَّاسِ، فَإِنَّمَا يَكُفُّ عَنْهُمْ يَداً وَاحِدَةً، وَ يَكُفُّونَ عَنْهُ أَيْدِياً كَثِيرَةً».

ترجمه :

حذيفة بن منصور گويد: شنيدم از حضرت صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: هر كه دست آزارش را از سر مردم بردارد فقط يك دست از آنها باز داشته ولى (در مقابل) دستهاى بسيارى از آزار او خوددارى كنند.

_{الكافي (ط - دارالحديث): ج‏۴، ص۶۹۷}