هرجا عقل باشد، دین و حیا نیز در کنار آن خواهد بود.
الإمام علی(ع):
هَبَطَ جَبرَئیلُ عَلی آدَمَ(ع) فَقالَ: یا آدَمُ، إنّی اُمِرتُ أن اُخَیرَک واحِدَةً مِن ثَلاثٍ، فَاختَرها ودَعِ اثنَتَینِ، فَقالَ لَهُ آدَمُ: یا جَبرَئیلُ، ومَا الثَّلاثُ؟ فَقالَ: العَقلُ وَالحَیاءُ وَالدّینُ، فَقالَ آدَمُ: إنّی قَدِ اختَرتُ العَقلَ، فَقالَ جَبرَئیلُ لِلحَیاءِ وَالدّینِ: اِنصَرِفا ودَعاهُ، فَقالا: یا جَبرَئیلُ، إنّا اُمِرنا أن نَکونَ مَعَ العَقلِ حَیثُ کانَ، قالَ: فَشَأنَکما، وعَرَجَ.[۱]
امام علی(ع):
جبرئیل(ع) بر آدم(ع) فرود آمد و گفت: «ای آدم! من فرمان دارم که تو را در انتخاب یکی از سه چیز، مخیر گردانم. پس یکی از آنها را بر گزین و دو دیگر را وا گذار».
آدم گفت: ای جبرئیل! آن سه چیست؟
جبرئیل گفت: «خِرد و آزَرْم (حیا) و دین».
آدم گفت: من خِرد را برگزیدم.
جبرئیل به آزرم و دین گفت: «شما دو بروید و او را وا گذارید».
آن دو به جبرئیل گفتند: ای جبرئیل! ما دستور داریم که هر کجا خِرد باشد، با او باشیم.
جبرئیل گفت: «پس خود دانید» و بالا رفت.
[۱]. الکافی: ج ۱ ص ۱۰ ح ۲، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۸، ص ۱۴۴.
