یکی از مباحث مورد توجه، آشنایی و بررسی شیوه های تحمل حدیث (راه های دریافت حدیث) است. این بررسی چه فایده ای دارد؟

آیا نقل به معنا جایز است؟

در کتاب هایی مانند بحارالانوار و حتی کافی احادیثی ضعیف به چشم می خورد. آیا نباید این کتاب ها را از وجود این احادیث ضعیف و احیاناً جعلی پیراست؟

مناجاتها و دعاهای معصومین(ع) چگونه به ما رسیده در حالی که در خلوت با خدا گفتگو می کردند؟

در نهج الفصاحه، حدیث 2168 از قول پیامبر اکرم(ص) آمده است: کل علم وبال یوم القیامة الا من عمل به؛ هر دانشی در قیامت وبال صاحبش است مگر علمی که به آن عمل شود. آیا نباید به جای «من»، «ما» باشد؟

راه های دریافت حدیث از اساتید فن که اصطلاحا «تحمل حدیث» نامیده می شود، چیست؟