تفاوت نقل راویان و اسباب صدور روایات، در شرح احادیث بهره برده است.
4. مؤلف مصابیح الأنوار با توجه به آگاهی‌های گسترده خود از آرای پیشینیان و در مقام تأیید یا ردّ احتمالاتی خاص در بیان معانی روایات، به نظریات شارحان پیش از خود، شیعه و سنی، استناد و ضمن جمع آوری نظریات گوناگون در این حوزه به نقد و بررسی آنها اقدام کرده و در این اثنا از مباحث عقلی و نقلی گذشتگان در شرح احادیث بهره‌های فراوان برده است.

کتابنامه

_ الاربعون حدیثاً، أبوعبدالله محمد بن مکی (ملقب به شمس الدین) عاملی(معروف به شهید اول)، قم: انتشارات مدرسه امام مهدی، دوم، 1407ق.
_ الأصفی فی تفسیر القرآن، ملا محسن فیض کاشانی، قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، 1418ق.
_ اعیان الشیعة، سید محسن امین، بیروت: دارالتعارف للمطبوعات، بی‌تا، تحقیق: حسن الامین.
_ الأمالی، علی بن حسین موسوی علوی (معروف به سید مرتضی علم الهدی)، قم: انتشارات ذوی القربی، سوم، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، 1429ق.
_ آسیب شناسی حدیث، محمد حسن ربانی، مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی، 1387ش.
_ بحارالأنوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الأطهار علیهم السلام ، محمد باقر مجلسی، تهران: انتشارات الإسلامیه، بی‌تا.
_ البرهان فی تفسیر القرآن، سید هاشم بحرانی،تهران: بنیاد بعثت، 1416ق.
_ التبیان فی تفسیر القرآن، محمد بن حسن طوسی، (با مقدمه آقا بزرگ تهرانی و تحقیق احمد قصیر عاملی) بیروت: دارالإحیاء لتراث العربی، بی‌تا.
_ تفسیر القمی، علی بن ابراهیم قمی، قم: دارالکتاب، 1367ش.
_ التوحید، ابوجعفر محمد بن علی بن بابویه قمی (معروف به شیخ صدوق)، قم: انتشارات جامعه مدرسین، اول، 1398ق.
_ الخصال، ابوجعفر محمد بن علی بن بابویه قمی (معروف به شیخ صدوق)، قم: انتشارات جامعه مدرسین، اول، 1362ش.
_ الذریعة، محمد محسن آقابزرگ تهرانی، بیروت: دارالاضواء، سوم، 1403ق.