با اشاره به آيات فرقانى و روايات نبوى و اسرار الاهى و علوم غيبى و مكاشفات حقيقى و حكمت.....تا آنجا كه گويد:
اين زيارت را عدّه‏اى از بزرگان دين، و حاملان علوم ائمّه طاهرين عليهم ‏السلام روايت كرده‏اند و در ميان ابرار شيعه، شهرتى چون شهرت خورشيد نيمروزى به خود گرفته است. گوهرهاى مبانى و انوار معانى‏اش، دلايل حق و شواهد صدقى بر صدور آن از سينه‏هاى حاملان علوم ربّانى و ارباب اسرار فرقانى است، آنها كه از انوار الاهى پديد آمده‏اند. متن آن مانند ساير كلام ايشان است. كلامى كه فصاحت مضمون و بلاغت مشحون آن ما را از بررسى سندش بى نياز مى‏كند؛ همانند نهج‏البلاغه و صحيفه سجّاديّه و اكثر دعاها و مناجاتها.» (11: ص 29 ـ 31)

12. استشهاد علما به زيارت جامعه كبيره

علما همواره بر استشهاد به زيارت جامعه كبيره اعتماد كرده‏اند. نمونه‏هايى از آن را يادآور مى‏شويم:
12ـ 1) سيّد شرف‏الدين حسينى (م حدود 965ه) در تأويل آيات 25 و 26 سوره غاشيه كه مى‏فرمايد: «انَّ إلينا إيابهم * ثم إنّ علينا حسابهم» [همانا بازگشت آنها به سوى ماست. آن گاه حساب آنان به عهده ماست. ]گويد: از جميل بن درّاج روايت شده كه گفت: به ابى‏الحسن عليه ‏السلام گفتم: آيا تفسير جابر را براى آنها روايت كنم؟ فرمود: آن را براى فرومايگان روايت مكن كه منتشرش مى‏كنند، آيا نخوانده‏اى كه «إنَّ إلينا إيابهم * ثم إنّ علينا حسابهم» ؟ گفتم: آرى خوانده‏ام. فرمود: روز قيامت كه فرا رسد و خداوند، اوّلين و آخرين را گرد هم آورد، حساب شيعيانمان را به ما مى‏سپارد؛ آن گاه هر چه بين آنها و بين خداست، بر (بخشش) خدا حكم مى‏كنيم و خداوند حكم ما را روا مى‏دارد. و آنچه بين آنها و بين مردم است، خواستار بخشش آن مى‏شويم و (مردم) آن را به ما مى‏بخشند. و آنچه بين ما و آنها بوده است، ما به عفو و گذشت سزاوارتريم.
شرف الدين نجفى پس از نقل حديث مى‏افزايد: