ما كان لبشر أن يؤتيه اللّه‏ الكتاب و الحكم و النبوّة ثمّ يقول للنّاس كونوا عبادا لي من دون اللّه‏ ولكن كونوا ربّانييّن بما كنتم تعلّمون الكتاب و بما كنتم تدرسون و لا يأمركم أن تتخذوا الملائكة و النبيّين أربابا أيأمركم بالكفر بعد إذ أنتم مسلمون. (آل عمران (۳) ـ ۷۹ ـ ۸۰)
و در جايى ديگر فرموده:
لاتغلوا في دينكم. (مائده (۵): ۷۷)
و چگونه مى‏توان اين گمان را كرد با وجود اينكه رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم را به زهر هلاك كردند و اميرالمؤمنين عليه ‏السلام را ابن‏ملجم ملعون شهيد كرد و سيّد الشّهداء عليه ‏السلام را با آن محنت شهيد كردند و ساير ائمّه را به زهر شهيد كردند و آنچه بعضى احمقها گفته‏اند كه در ظاهر چنين نموده شد و شهادت حقيقى و قتل واقعى نبود، از هرزه جايى است كه نبايد گوش به آنها داد. و احاديثى كه از پيغمبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ‏وسلم و ائمّه عليهم ‏السلام روايت شده بر لعن و تكفير اين جماعت و بيزارى جستن از آنها متواتر است و بعضى از آنها را نقل خواهم كرد.

مقدّمه دوم

در زمان هر يك از پيغمبر و اميرالمؤمنين و ساير ائمّه اثنى عشر، جماعتى از دروغگويان بودند كه دروغ را به ايشان مى‏بستند و بسيارى از آنها دعوى خدايى ايشان را مى‏كردند و دعوى پيغمبرى خودشان را و آن بزرگواران از ايشان تبرّى مى‏كردند و آنها را لعنت مى‏كردند و نفرين مى‏كردند و به نفرين ايشان هلاك مى‏شدند.
و اصل غلات نه فرقه‏اند ^۱ و همگى قائل‏اند به بطلان شرايع. فرقه‏اى از ايشان مى‏گويند كه خدا ظاهر مى‏شود در صورت خلقش و منتقل مى‏شود از صورتى به