اين حديث - البتّه با كمى تغيير - از قول شيخ صدوق، در كتاب عيون اخبار الرضا عليه السلام، ج 1، ص 303-307 نيز نقل شده است و ما در متن، هرجا كه ضرورى دانستيم، به تفاوتها اشاره كردهايم.
* ص 438 - همان حديث، ذيل «و أوْصَيْتُ إليه بصدقاتي»:
جزئيّات درست اين صدقات را در احاديثى ديگر مىتوان يافت. به اين منظور رجوع كنيد به كلينى، كافى، ج 7، ص 53-54؛ طوسى، التهذيب، ج 9، ص 149-150؛ الصدوق، الفقيه، ج 4، ص 184-185؛ العيون، ج 1، ص 37-38؛ الحرّالعاملى، الوسائل، ج 13، ص 314-315؛ الفيض، الوافى، ج 6، ص 81-82.
تا جايى كه تاريخ اين موضوع مدّ نظر ماست، مهمترين بخش آن در اين است كه تعيين شدگانِ مسئوليّت صدقات، اين گونه نام برده شدهاند:
«او صدقه خود رادر دستان على و ابراهيم نهاد. اگر يكى از اين دو بميرند، قاسم - در كنار فرد باقى مانده - جاى آن را كه در گذشته، خواهد گرفت. اگر يكى از اين دو بميرد، اسماعيل جاى او راخواهد گرفت (در كنار آنكه باقى مانده) . اگر يكى از آن دو بميرد، پس عبّاس جاى او را خواهد گرفت (در كنار آنكه باقى مانده). اگر يكى از آن دو بميرد، بزرگترين فرزند پسر من، آنى كه همچنان زنده مانده است، جاى او را خواهد گرفت (در كنار آنى كه باقى مانده). اگر فقط و فقط يكى از پسران من برجا بماند، پس او (به تنهايى) مسئول خواهد بود.»
* ص 438 - همان حديث، ذيل «الذين خلّفت و ولدي»:
در متن شيخ صدوق داريم كه «و إلى...» كه ما اين كلام را ترجمه كردهايم؛ كلينى فقط اينگونه گفته «إلى...» كه تمام پسران را به عنوان مسئولان اوقاف و غيره فهرست مىكند...
* ص 439 - همان حديث، ذيل «فليس له أن يزوّجها إلّا بإذنه و أمره»:
امام موسى عليه السلام همسران متعدّد داشته است. بنابراين، هر برادرى تصوّر مىكرده كه اين وظيفه اوست كه خواهرش را (دختر مادر خود را) به منزل شوهر بفرستد؛ امّا
