هميشگى، هولناك و به اندازه بزرگى زمين و حجم آسمان مرتكب شديد.
«صلعاء» به معنى مصيبت شديد و سخت است. (4: مادّه صلع). شايد منظور از اين كلمه، مصيبت بزرگى باشد كه به آسانى فراموش نمى‏گردد. «عنقاء» به معنى مصيبتى است كه شروع شود و شايد، منظور از اين لفظ، اين گونه تعبير گردد كه مصيبت كربلا و حوادث سخت آن به زودى خاتمه نمى‏يابد و غم آن ابدى است بلكه شروع يك سلسله از بحرانها و مصيبتهايى است كه شرّ آن دامنگير شما خواهد شد. از اين‏رو، بعد از اين واقعه، از امور خير زيادى محروم خواهيد شد. (23: ص 244)
«شوهاء» به معنى زشت و امور ناپسند است و لفظ «فقماء» به معنى امر بزرگ و سخت (4: مادّه فقم) و «خرقاء» باد تندى است كه به يك جهت مداومت نكند و در جهات مختلف بوزد. (20: مادّه خرق) شايد منظور از اين كلمه اين باشد كه آثار شوم اين مصيبت از جهتهاى مختلفى شما را در بر مى‏گيرد. از اين رو، نبايد از پيروزى ظاهرى خود سرمست و مغرور شويد.
لفظ «طلاع الأرض» يعنى به اندازه حجم زمين و «مَل‏ء السماء» نيز به معناى حجم آسمان مى‏باشد. (4: مادّه طلع) منظور از اين دو كلمه، اين است كه اين جنايت، بسيار بزرگ و هولناك مى‏باشد و بزرگى آن از عظمت آسمان و زمين نيز بيشتر و هولناكى آن از تصوّر بشرى خارج است.
أفعجبتم أن مطرت السماء دماً؟ و لعذاب الآخرة أخزى و أنتم لا تنصرون.
آيا شگفت‏زده شديد از اينكه آسمان خون باريد. در حالى كه عذاب آخرت، خواركننده‏تر است و شما در آنجا يارى نخواهيد شد.
منابع و كتابهاى تاريخى كه به داستان خون‏آلود شدن باران بعد از كشته‏شدن امام حسين عليه السلام اشاره دارد، بسيار است. دقّت مورّخين طورى بوده كه حتّى به رنگ و غلظت آن توجّه كرده‏اند و از اين‏رو، در كتابهاى خود به آن اشاره كردند. (26: ج 45، ص 215-220؛ 3: ص 54؛ 13: ص 230؛ 9: ص 257؛ 6: ص 444؛ 2: ص 45؛ 28: ص 124)