ميان آمده كه به گمان آن نويسنده بر حسادت پيامبر به امام على عليه السلام، شكّ در اين وحى و در نتيجه عدم عصمت ايشان دلالت دارد. در روايت دوم هم كه هفت تن از فرزندان امام حسين عليه السلام بعنوان مصاديق سنبله ذكر شده است، نويسنده ياد شده مدّعى است كه اين روايت برخلاف آنچه شيعه امروز به آن معتقد است، از حصر تعداد ائمّه به هفت نفر و قائم بودن هفتمين آنها حكايت دارد.
كليدواژه: تفسير عياشى / تفسير قمى / پيامبر صلى اللَّه عليه و آله / عصمت / امام / سبع سنابل / معراج / شيعه اماميه.
مقدّمه
چندى پيش كتابى تحت عنوان "Scripture and exegesis in early imamii shiism"در اسرائيل منتشر شد كه در اصل رساله دانشگاهى يك فرد يهودى به نام ماير ميخائيل براشر ۱
است. در اين كتاب كه به نقد و وارسى باورها و عقايد اماميّه اختصاص دارد، تفاسير اوّليّه اماميّه همچون تفسير فرات كوفى، تفسير علىبن ابراهيم قمى و تفسير محمّدبن مسعود عياش سمرقندى مورد اشاره واقع شده است. وى در فصل ششم اين كتاب كه با عنوان «دو روايت غيرعادى در تفاسير اوّليّه اماميّه» نوشته است، در اصالت باورهاى اماميّه همچون اعتقاد به دوازده امام و عصمت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و يقين رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله نسبت به وحى الاهى شبهه كرده است. وى در اين فصل سعى كرده تا چنين القاء نمايد كه در كتب اوّليّه اماميّه احاديثى وجود داشته كه با باورهاى مرسوم امروز شيعيان در تغاير است و علماى شيعه در طىّ زمان به پالايش اين روايات پرداخته و در نتيجه، در كتابهاى متأخّران اثرى از آنها مشاهده نمىشود.
1.Me'.ir Mikha'el Bar-asher.
