به تعداد ائمّه نشده است. موضوع رساله ابنقِبَه، نصّ بر امام دوازدهم است و اينكه پس از غيبت و به هنگام ظهور چگونه شناخته خواهد شد. رساله ديگر او هم در ردّ امامت جعفر است. رساله نوبختى درباره اعتقاد به غيبت، تواتر حتمى بودن وقوع آن و قيام قائم مىباشد. بنابراين موضوع هيچ كدام از اين رسالهها، تعداد ائمّه نبوده كه درباره صحّت و سقم آن بحث شود.
نكته ديگر اينكه رواياتى كه در كتب شيعه به نقل از اهل سنت درباره 12 امام وارد شده، تنها به عنوان شاهد و نه مستند اصلى آمده است. رواياتى كه از طريق شيعه نقل شده، ارتباطى با اين روايات اهل سنت ندارد. نعمانى در كتاب غيبت خويش 30 حديث از منابع شيعى درباره تعداد ائمّه نقل مىكند كه هيچ كدام آنها كوچكترين ارتباطى با احاديث اهل سنّت ندارد. پس از آن تصريح مىكند كه به عنوان شاهد و تأييد و به عنوان احتجاج بر اهل سنّت از منابع آنان، حديث 12 خليفه را نقل مىكند. ۱
مؤلّف در پاورقى ص 193 موارد نقض نظريّه ادّعايى خويش را پاسخ دادهاند. نخستين مورد، اصل عباد بن يعقوب رواجنى است كه كتاب وى به نام ابىسعيد عباد العصفرى منتشر شده است. مؤلّف ادّعا مىكند كه اين فرد عامى مذهب است، بنابراين روايت وى مورد قبول نيست. در اينجا بين علماى رجال اختلاف است كه آيا اين دو نفر يعنى عبادبن يعقوب رواجنى و ابىسعيد عباد العصفرى يك نفر هستند يا دو نفر مختلف. شيخ طوسى در الفهرست خود آنها را به عنوان دو فرد جداگانه آورده است و اولّى را عامى مذهب مىداند. ۲ امّا نجاشى كه آنها را يك نفر مى داند، هيچ اشارهاى به عامى بودن او نكرده است. مرحوم آيتاللَّه خوئى اين دو را يك نفر دانسته و به نقل از محدث نورى در مستدرك الوسائل مىگويند: رواياتى كه از وى نقل شده، نشاندهنده تشيّع اوست و طريق شيخ طوسى نسبت به وى ضعيف است. ۳ضمن
1.غيبت نعمانى، ص ۳۰۱
2.الفهرست، ص ۱۹۲
3.معجم رجال الحديث، ج ۱۰، ص ۲۳۶
