همه اصحاب ما اين كتاب را صحيح نمى‏دانند، درست نيست. در هر حال براى بحث مفصّل‏تر درباره اين كتاب، علاقه‏مندان مى‏توانند به مقدّمه كتاب سليم‏بن قيس توسط محقّق ارجمند جناب محمّدباقر انصارى رجوع نمايند.
به عقيده دكتر مدرسى، در قرون دوم و سوم هيچ‏گونه روايتى دالّ بر اينكه تعداد ائمّه 12 نفر است، از علماى شيعه روايت نشده. اين نظر كاملاً مخدوش است. هيچ ارتباطى بين احاديث شيعه در اين مورد و احاديث اهل سنّت وجود ندارد، نه در متن و نه در سند. تنها وجه اشتراك همان تعداد 12 مى‏باشد. آقاى مدرسى در اين كتاب ادّعا مى‏كنند كه شيعيان به راحتى منابع خود را متناسب با شرايط تغيير مى‏داده‏اند و براى آن شواهدى هم آورده‏اند. ما نشان داديم كه بسيارى از شواهد ايشان چنين چيزى نشان نمى‏دهد. در بسيارى از موارد، استنادهاى ايشان محلّ اشكال است، يعنى به گونه‏اى به برخى از نقل‏ها استناد مى‏كنند كه به هيچ وجه از آن چنان برداشتى نمى‏شود. در بسيارى از موارد، ايشان از تعميم‏هاى نابجا و مبالغه بيش از حدّ استفاده مى‏كنند و موارد خاصّ را به كلّ جامعه شيعه تعميم مى‏دهند.
در اينجا، بررسى اين كتاب به پايان مى‏رسد، البتّه باز هم امكان بررسى و نقد بيشتر درباره مطالب اين كتاب وجود دارد كه آن را به فرصت ديگرى وا مى‏گذاريم.
و صلى اللَّه على محمّد و آله الطيبين الطاهرين المعصومين.