كه امّفروه را به منزل ديگرى انتقال دهد. بنابراين او مىبايست پيش از انجام چنين كارى درباره مرگ پدرش اطلاع مىداشته است. ۱
* ص 48، باب حالات الائمّة عليهم السلام فى السّن، ح 1، ذيل «كان يومئذ نبياً حجة اللَّه غير مرسل»:
براى بحث درباره تفاوت ميان نبى و مرسل، رجوع شود به حديث شماره 442 كه پيش از اين گذشت.
* ص 51، همان باب، ح 2، ذيل «فقد وهب اللَّه لك فقرّ عيوننا»:
رجوع شود به حديث شماره 839 كه قبلاً آمد، و پاورقى مربوط به آن.
* ص 51، همان باب، ح 2، ذيل «قد قام عيسى عليه السلام بالحجة و هو ابنثلاث سنين»:
ذيل حديث 839 اشاره شده كه شيخ مفيد در ارشاد /298، طبرى در اعلام الورى /331 و اربلى در كشف الغمه 2/351 اين حديث را از كلينى روايت كرده و در آن آوردهاند: «ابن اقلّ من ثلاث سنين». بنگريد: مرآة العقول 3/377 و بحارالانوار 25/102 و 50/21. نيز بنگريد حديث 997 (ششمين حديث از همين باب).
* ص 53، همان باب، ح 5، ذيل «فحدّثنى علىبن مهزيار بهذا في سنة احدى و عشرين و مائتين»:
هدف سهل اين بود كه نشان دهد اين حديث يكسال بعد از مرگ امام جواد، امام نهم، به او منتقل شده است؛ يعنى ساليان قبل از مرگ امام عسكرى، امام يازدهم در سال 874/260 و مقام امامت بعدى كه متعلّق به مهدى است كه اين مقام وقتى به ايشان تفويض شد كه آن حضرت پنج سال داشتند.
