پس از آن سخنانى ديگر عالِمان در حوزههاى ديگر - به ويژه انديشهوران فلسفه و عرفان - طرح و نقد و بررسى مىشود.
نويسنده به روشى كه در مقدّمه اشاره كرده، پاىبند بوده، چنان كه - مثلاً - در بحث از معانى «وجه اللَّه» مىگويد:
در روايات، مقصود از وجه در اين آيات، چند گونه معنا شده است. و اشكالى وجود ندارد كه يك آيه، معانى مختلفى داشته باشد با اين شرط كه آن معنا خردپذير باشد و با اصول وصيانى تنافى و ناسازگارى نيابد و در روايت معتبرى، آيه در معناى ويژهاى منحصر نشود. ۱
همچنين در مورد ديگر تذكّر مىدهد كه رجوع به اخبار در مسائل اعتقادى، به معناى اخبارىگرى نيست، بلكه پاسخى است به دعوت پيامبر در طول بعثت، كه همواره مردم را به بهرهگيرى از آموزههاى وصيانى فرامىخواند. و اين با اخبارىگرى - به معنى نفى مبانى قطعى اصولى - تفاوت دارد. ۲
2. امتيازات كتاب
1. آيات العقائد، تفسيرى است موضوعى در باب توحيد كه به حق، آن را «رأس الدين» ناميدهاند. و بحث درباره آن، همواره بايد در سطوح مختلف مطرح باشد، به ويژه در سطح پژوهشى در حوزهها و دانشگاهها.
2. توجّه به آيات و روايات از يك سو، نقد آراء و نظرات شخصيّتهاى مشهور مانند ابنعربى و صدرالمتألّهين، و نقد ديدگاههاى تفسيرى برخى از مفسّران، كتاب را در جايگاه يك پژوهش تطبيقى زنده و مفيد نشانده است. و شيوه اجتهادى مؤلّف در تفسير را نشان مىدهد.
3. زبان نقد، بسيار علمى و متين است. نثر كتاب نيز - با وجود آن كه برگرفته از دروس مؤلّف بوده - روان و خالى از پيچيدگى است.
4. جوانب مختلف در كتاب مورد بحث قرار مىگيرد. لذا جامعيّت در عين روشمندى را در آن مىتوان يافت.
