جامع‌نگرى در تبيين مهدويّت
دكتر فتح‌اللَّه نجّارزادگان۱
چكيده: مهدويّت در آموزه‌هاى وحى، تنها بر محور «توحيدباورى» معنا و مفهوم مى‌يابد. در تبيين درست انديشه مهدويّت، راهى جز جامع‌نگرى به تمام عرصه‌هاى دين نخواهيم داشت. به نظر مى‌رسد (درخصوص اين موضوع) بتوان اين عرصه‌ها را در چهار قلمرو اصلى ترسيم كرد: «مهدويّت و هندسه تعاليم وحى»، «مهدويّت و حركت اصلاحى انبيا»، «مهدويّت و جايگاه امامت» و «مهدويّت و اهل بيت». در يك نگاه جامعِ پيوسته به اين عرصه‌ها، آفاقى جديد در اين موضوع گشوده مى‌شود و ابهاماتى زايل مى‌شود.
كليد واژه: مهدويّت / موعودگرايى / دين‌ورزى / اهل بيت / امامت.
طرح مسئله
مهدويّت مسئله‌اى دينى و اعتقادى است كه از تعاليم وحى و تفسير معصومان، نشئت گرفته است. بنابراين، بايد مهدويّت را در مجموعه آموزه‌هاى دين نگريست و چون عناصر دين به هم پيوسته‌اند (عناصرى كه در يك رتبه نيستند و هركدام در
۱.دانشيار دانشكده الهيات دانشگاه تهران.
