خود است؟ ميرزاى اصفهانى با استناد به اين آيات و نيز آيات و روايات ديگر در اين زمينه، معروف خداوند و رسيدن به حضور پروردگار بلندمرتبه را به‏واسطه تذكار رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله ، گواهى روشن بر رسالت آن حضرت مى‏داند. ايشان در باب يازدهم كتاب ابواب‏الهدى، عالمان و محدّثان و فقيهان را به‏واسطه هدايت خداوند و معرفت‏بخشى او، هدايت‏يافته معرّفى و از ايشان با صفت مروّجان علوم ائمّه عليهم السلام ياد مى‏كند و آنان را به‏جهت تمسّك به ريسمان ولايت ائمّه معصومين عليهم السلام بزرگ مى‏دارد؛ چرا كه على‏رغم آگاهى كامل از علوم بشرى در پى گفته‏هاى فلاسفه و عرفا نرفته‏اند، بلكه تعارض و تضادّ اعتقادات آنان را با معارف وحيانى و مخالفت خويش را با باورهايشان آشكار ساخته‏اند و در مقابل، براى حفظ علوم و معارف الهى و ترويج و انتشار آن كوشيده‏اند. به‏اعتقاد نويسنده كتاب ابواب الهدى، خداوند نيز با شناساندن خود و تعاليم رسالت پيامبرش صلى اللَّه عليه و آله به مردم، به حقّانيّت اين معارف و راستى گفتار پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله گواهى داده است! ايشان در ادامه مى‏نويسد:
اهل ايمان، اختلاف حالات قلب خود را در درجات معارف، به‏عيان ديده و دريافته‏اند كه آنچه از معارف به قلبشان وارد مى‏شود فعل خود آنها نيست؛ چرا كه معروف خداوند... در قدرت بشر نيست، بلكه نيازمند لطف خداوند است. پس يافتند اين حقيقت و ديدار آن، عين شهادتِ حقّ [ متعال‏] بر راستى پيامبرش صلى اللَّه عليه و آله و گواه آن است كه او فرستاده و رسول خداست...
يافتن پروردگار، عين برگزيدن بندگان [ مؤمن‏] توسّط خداوند براى مقرّب ساختن آنها به سوى خويش و عين تقرّب جستن آنان به اوست و رسيدن به اين شرافت و قرب - كه از طريق پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و ائمّه عليهم السلام حاصل مى‏شود - گواهى خداوند متعال بر راستى حقّانيّت و قرب پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و ائمّه عليهم السلام است و اين همان قول خداوند متعال است: (قُلْ أيُّ شَيْ‏ءٍ أكْبَرُ شَهَادَةً قُل اللَّهُ شَهيدٌ بَيْنِي وَ بَيْنَكُم؛ بگو گواهى چه كسى از همه برتر است؟ بگو خدا ميان من و شما گواه است.)