وَهَدَيْناهُمْ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ) 1، «آنان را برگزيديم و به راه راست هدايت كرديم» .
2- 5. حبيباللَّه
واژه حبيب كه در اين فراز از دعاى شريف، توسّط امام عصر(عج) بهعنوان صفت براى پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله بهكار برده شده، واژهاى است كه در قرآن بهكار نرفته ولى مشتقّات واژه «حبّ» در كلام خداوند بسيار آمده است. ما در فارسى به «حبيب»، «دوست» مىگوييم و براى بنده چه مقامى بالاتر از اين كه خداوند، انسانى را بهعنوان دوست خود برگزيند. خداوند كسانى را به دوستى خود مىگيرد كه مبرّا از رذايل و متّصف به فضايل اخلاقى هستند و براى شناختن صفات و ويژگيهاى دوستان خدا، بىشك بايد آن را در قرآن جستجو كرد. قرآن مىفرمايد:
(فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقينَ)۲، (إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الُْمحْسِنينَ)۳، (وَ اللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرينَ)۴ ، (إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذينَ يُقاتِلُونَ في سَبيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ)۵، (إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ)۶
در اين آيات و آياتى ديگر كه در آنها گروههاى متّقين، محسنين، صابرين، متوكّلين، توّابين، متطهّرين مورد محبّت و دوستى خداوند معرّفى شدهاند، صراحتاً به برخى ويژگيهاى اخلاقى آنها اشاره شده است. برحسب ملاكهاى قرآنى، رسول خدا در مرتبه والاى اين حالات و ويژگيها قرار دارد و خداوند در تصديق اين بيان فرمودهاند: (وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظيمٍ)۷، «و تو اخلاق عظيم و برجستهاى دارى» اين آيه شريفه هرچند بهخودى خود حُسن خُلق رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله را مىستايد و آن را بزرگ مىشمارد، ليكن با درنظر گرفتن خصوص سياق، به خصوص اخلاق پسنديده اجتماعيش نظر دارد؛ اخلاقى كه مربوط به معاشرت است از قبيل استوارى بر حق، صبر در مقابل آزار مردم و عفو و اغماض، سخاوت، مدارا و
