خداوند پاسخ مى فرمايد: «آمُر منادياً يُنادي يوم القيامة على رؤوس الخلائق: إنّ فلان بن فلان مِن عتقاء اللّه من النّار؛ دستور مى دهم به يك منادى كه روز قيامت بر فراز تمامى آفريدگان و بندگانم فرياد زند: به راستى فلانى در زمره كسانى است كه خدا از آتش آزادش كرده است».
موسى مى پرسد: «الهي، فما جزاءُ من وصلَ رحمه؟؛ چيست پاداش كسى كه به خويشاوندانش نيكى كند؟».
خداوند مى فرمايد: «أنسأ له أجله و اُهوّن عليه سكرات الموت و يناديه خزنة الجنّة: هَلُمّ إلينا فادخُلْ مِن أيّ أبوابها شئت؛ ^۱ مرگش را به تأخير مى اندازم و سكرات مرگ را بر او آسان مى كنم و خزانه داران بهشت به او فرياد مى زنند: به سوى ما بشتاب و از هر درى مى خواهى وارد بهشت شو...».
على(ع) مى فرمايد: «من أيقن بالخَلَف جادَ بالعطيّة؛ ^۲ هر كه باور كند خداوند جاى انفاق را پر مى كند بهتر عطا مى كند». اين روايت، شرح و تفسير اين بخش از آيه شريفه است كه: «وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْ ءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرّازِقِينَ».^۳
و نيز مى فرمايد: هنگامى كه پيامبر(ص) مرا به سوى يمن فرستاد، سفارش مى كرد: «ما حار من استخار و لا ندم من استشار؛ هر كه از خداوند خير خود را بخواهد، سرگردان و متحير نخواهد ماند و هر كه از ديگران نظرخواهى و مشورت كند پشيمان نخواهد شد».
«يا على، عليك بالدلجة، فإنّ الأرض تطوي بالليل ما لا تطوى بالنهار؛ اى على، ملتزم باش به شبروى و سير در آخر شب، زيرا مسافتى كه در شب پيموده مى شود در روز طى نمى شود». ^۴
«يا على، اُغدُ على اسمِ اللّهِ؛ فإنّ اللّه تعالى بارك لاُِمّتي في بُكُورها؛ در سحرگاه و سپيده دم با نام خدا حركت كن؛ زيرا خداى تعالى براى امتم بركت را در صبح زود قرار داده است».