انّ اللّه لم يمس بيده شيئاً الاّ ثلاثاً: خلق آدم بيده، وغرس الجنة بيده، وكتب التوراة بيده؛ ^۱
خداوند با دست خود چيزى را لمس نكرد، مگر سه چيز را: آدم را با دست خود آفريد، [درختان ]بهشت را با دست خود كاشت، تورات را با دست خود نوشت.
2 . عبداللّه بن حنبل از پدرش به سند خود از ابى عطاف نقل كرده است كه گفت:
كتب اللّه التوراة لموسى بيده وهو مسند ظهره الى الصخرة فى الالواح من درّ، يسمع صريف القلم، ليس بينه وبينه الاّ الحجاب؛ ^۲
خداوند در حالى كه پشت خود را به صخره تكيه داده بود، تورات را براى موسى با دست خود در الواحى از مرواريد نوشت؛ آن گونه كه موسى صداى قلم او را مى شنيد و ميان آن دو جز حجابْ فاصلى نبود.
3. عبداللّه بن احمد بن حنبل از پدرش نقل كرده است كه به سند خويش از عبداللّه بن مسعود چنين نقل مى كند:
جاء حبر الى رسول اللّه (ص) فقال: يا محمد أو يا رسول اللّه: «انّ اللّه يجعل السموات على اصبع والارضين على اصبع والجبال على اصبع والشجر على اصبع والماء والثرى وسائر الخلائق على اصبع ثمّ يهزّهن فيقول انا الملك» قال فضحك رسول اللّه(ص) حتى برزت نواجذه تصديقاً لقول الحبر ثمّ قرأ «وما قدروا اللّه حق قدره والارض جميعاً قبضته يوم القيامة ^۳ [والسموات مطويّات بيمينه سبحانه وتعالى عمّا يشركون] ^۴ ؛
يكى از عالمان ^۵ [يهود] نزد رسول خدا آمد و گفت: اى محمد يا اى رسول خدا، خداوند آسمان ها را بر روى انگشتى و زمين را بر انگشتى و كوه ها را بر انگشتى و درختان را بر انگشتى و آب و زمين (خاك) و ديگر مخلوقات را بر انگشتى [از انگشتان خود] قرار مى دهد و سپس آنها را تكان داده و مى گويد: «منم پادشاه». پيامبر در تصديق اين سخن، چنان خنديد كه دندان هاى عقل آن حضرت نمايان شد و سپس اين آيه را تلاوت فرمودند: «وما قدروا اللّه... ».
جالب آن كه همين حديث را بخارى نيز در صحيح خود ـكه به قول اهل سنت اصح كتب بعد از قرآن كريم است ـ نقل كرده است. ^۶