اساتيدى مى رود و در شش سالگى پدرش را از دست مى دهد. او كم تر از هشت سال داشته كه قرآن را حفظ مى كند. و سپس عمدة الأحكام ابن دقيق منهاج الطالبين نووى منهاج الأصول بيضاوى و ابن مالك را از بَر مى كند.
نجم الدين غزّى مى گويد كه سيوطى در سحرگاه شب جمعه نوزدهم جمادى اوّل سال 911ق، در خانه اش باغ مقياس، وفات يافت و در قرصون به خاك سپرده شد.

مسافرت ها

سيوطى بسيار سفر كرده است او در اين باره مى گويد:
شكر خدا، به سرزمين هاى شام، حجاز، يمن، هند، مغرب و تكروز، سفر كردم و مسافرتى هم در داخل مصر داشتم... . از آب زمزم، به چند نيّت نوشيدم. از جمله اين كه در فقه به مرتبه شيخ سراج الدين بلقينى و در حديث به جايگاه ابن حجر برسم.

اساتيد سيوطى

سيوطى از اساتيد بسيارى استفاده برده و اسامى آنها را در معجمى آورده است. او خود مى گويد:
اساتيد من در سماع نقل روايت يا اجازه، بسيارند و آنها را در معجم ذكر كرده ام و تعدادشان 105 نفر است... از ابتداى سال 6604 به فراگيرى دانش، مشغول شدم، فقه و نحو را از گروهى از اساتيد، فراگرفتم و فرائض را نيز از علاّ مه فَرَجى شيخ شهاب الدين ... در ابتداى سال 8660 ق، اجازه تدريس عربى يافتم و در اين سال، اوّلين كتابم شرح الاستعاذة والبسملة را تأليف كردم و آن را به شيخ الاسلام بلقينى عرضه كردم كه بر آن، تقريظى نوشت و تا پايان عمرش همراه وى بودم و پس از آن، ملازم فرزندش شدم.
سيوطى در اين جا قسمتى از علومى را كه از دكتر، فرزند بلقينى فراگرفته، نام مى برَد. وى، پس از فوت فرزند بلقينى، نزد شرف الدين مناوى، دروسى از شرح النهجة را مى خوانَد و بعد از آن، چهار