ابو موسى عيسى بن مستفاد بَجَلى برگرفته است و چون امروز, كتاب الوصيّة در دست ما نيست, اين نوشته كم حجم ابن طاووس را بايد گنجى شايگان, از گنجينه هاى ميراث روايى شيعه به شمار آورد. هرچند نمى توانيم با قطع و يقين بگويم كه ابن طاووس, همه كتاب ابن مستفاد را نقل كرده يا پاره اى از آن را, با بررسى آنچه شيخ كلينى(ره) در كتاب شريف الكافى از ابن مستفاد نقل كرده, مى توان حدس زد كه ابن طاووس, همه كتاب الوصيّة را نقل ننموده است. (ص36ـ41)
قيس عطّار, در پژوهش خويش (ص59ـ92), بحث مستوفايى درباره كيستيِ عيسى بن مستفاد و پايگاه رجالى وى و اهمّيت كتابش ارائه كرده است. در اين جا همين اندازه خاطرنشان مى كنيم كه ابو موسى عيسى بن مستفاد بجليّ ضَرير (ح160ـ220ق), از اصحاب امام كاظم(ع) و از آگاهان علم حديث بوده است و علاّمه محمد باقر مجلسى(ره), كتاب الوصيةيِ وى را از «اصول معتبر» شمرده است.
با اين همه, بايد همواره تضعيفات و ترديدهاى برخى رجال پژوهان را در حقّ عيسى بن مستفاد, نيز فرا ياد داشت.
ابن طاووس, دو جا در طُرَف (ص157 و 161) از كتاب خصائص الأئمّة(ع), نگاشته شريف رضى(ره) ياد و روايت كرده است كه گويا اين منقولات رضى هم از الوصيّةى عيسى بن مستفاد, گرفته شده باشد. راقمِ اين سطور, حدس مى زند كه ابن طاووس با اين كار, خواسته نشان بدهد كه شريف رضى هم بر الوصيّةى عيسى بن مستفاد, تكيه مى كند و او در اين كار, تنها نيست. واللّه العالم!
ابن طاووس, يك جا در خلال طرفه بيست و پنجم مى گويد:
و روى هذه الطّرفة محمّد بن جرير الطبريُّ أتمَّ من هذا فى كتابه الّذى سمّاه «مناقب أهل البيت» و رتّبه أبواباً على حروف المعجم, فقال فى باب الياء ما هذا لفظه…. (ص186ـ 187)
او در اليقين هم بارها از اين مأخذ, نقل كرده و تصريح نموده است كه مؤلف آن, همان مورّخ سنّى مذهبِ مشهور است. ^۱