المرجّب من شهور سنة ألف و ثمان من الهجرة النبوية.
حرّره تراب أقدام خدام العتبة المقدسة الرضوية, بهاءالدين محمد العاملى. ^۱
صفحات دوم و سوم آن, داراى تذهيب به صورت قلمكار است. صفحه آخر نيز دارى رقم كتابت در دو سطر با عبارت: «كتبه على بن أبى طالب» است كه چرب و چرك عمدى شده است و درحواشى اين صفحه, يازده فقره يادداشت «زيارت شد» و «ملاحظه شد» و… از متولّيان وقت, به همراه مهرهاى ايشان از 17 رجب 1287 تا شوّال 1342 ديده مى شود.
اسامى سُوَر به زرِ تحريردار, نشانى ها تُرنجى و مذهّب, در فواصل آيات و در دايره زرّين ميان هر يك, عدد آيات, دَه دَه, به زرِ تحريردار ثبت شده است, از قبيل: مئة, مئة و عشرة مئة, و عشرون.
اين نسخه با آن كه نسخه نفيس و متقدّمى است; امّابه دلايل مختلف نمى تواند به خطّ على(ع) باشد, چون داراى مشخّصات است املايى ابوالأسود از نظر نقطه اِعراب است و تزييناتى در آن ديده مى شود كه آن را به قرن سوم هجرى پيوند مى دهد. ^۲
4. قرآن كتاب خانه آستان قدس رضوى. اين نسخه قرآن به شماره1 در كتاب خانه آستان قدس رضوى مشهد قرار دارد و قسمتى از حاشيه آن از بين رفته و محتمل است بخشى از همان سه جلد قرآن خزانه علوى باشد كه از دست خوشِ حريق شدن, مصون مانده و ضمن تحوّلاتى به آستان قدس رضوى منتقل شده باشد. قرآن مذكور بر روى پوست آهو و شامل 341 ورق و شامل كلّ قرآن كريم است; امّا در بين صفحات, آياتى افتاده است. مثلاً بين ورق 33 و 34, حدود 79 آيه افتاده است. شاه عباس صفوى اين قرآن در سال 1009ق, وقف آستان رضوى نمود و وقف نامه آن كه به خط شيخ بهايى است, به شرح ذيل است: