يأمركم بالفحشاء و اللّه يعدكم مغفرة منه و فضلاً و الله واسع عليم». ^۱

۰.و مضمون اين حديث، اين است كه گفت أبى عبد الرّحمان كه گفتم به أبى عبدالله - عليه الصلاة والسّلام - : كه به درستى كه من بسا است كه اندوهناك مى شوم و پس نمى يابم سبب آن را، نه در اهل و نه در مال و نه در فرزند، و بسا هست كه شادمان مى شوم، پس نمى يابم سبب آن را، نه در اهل و نه در مال و نه در فرزند. پس آن حضرت فرمودند در جواب: كه به درستى كه نيست احدى، مگر اينكه با اوست مَلِكى و شيطانى؛ پس هرگاه فَرِحْ او را به هم رسد، ملكْ نزديك به وى شده و هرگاه، حزن و اندوه به هم رساند، شيطانْ نزديك به وى شده و همين است مراد از فرموده خداوند عالم: «الشيطان يعدكم الفقر» ، إلى آخر آيه.

۰.و از آن جمله نيز حديثى است، كه ثقة الاسلام - عليه الرّحمه - در كتاب اصول كافى به سند متصل از حضرت امام جعفر صادق - عليه السلام - روايت كرده:قال: قال اميرالمؤمنين - عليه السلام - : لمّتان؛ لمّة من الشيطان و لمّة من الملك، فلمة الملك الرّقة و الفهم، و لمة الشيطان السّهو و الغفلة. ^۲

۰.و مضمون آن، اين است كه دو بى خودى است - يعنى در آدمى - : يكى از شيطان است و ديگرى از ملك، پس بى خودى از ملكْ نازكى دل و ادراك است، و بى خودى از شيطانْ سهو و غفلت است.

و دلالت وى بر مدّعا در نهايت وضوح است.
و از آن جمله نيز حديثى است كه ثقة الاسلام - عليه الرّحمه - در اصول كافى به سند صحيح از حضرت امام جعفر صادق - عليه السلام - روايت كرده:

۰.قال:ما من قلب إلاّ و له أذنان على أحدا هما، ملك مرشد و على الأخرى، شيطان مفتن. هذا يامره و هذا يزجره. الشيطان يأمره بالمعاصى، و الملك يزجره عنها و هو قول الله - عزّوجلّ - : «عن اليمين و عن الشمال قعيد. ما يلفظ من قول إلاّ لديه رقيب عتيد». ^۳