راقم اين سطور را چندى است كه شوقِ كاوشى نوين در حديث بر دل افتاده و اين انديشه بر سَرَش در جنبش است كه چنين ميراث سترگى را دستاوردهايى بيش از آنچه تا كنون - و از شيوه هاى سنتى محقق شده، ممكن است. اين شوق و جنبش، از آن رو به پيدايى آمد كه ديده شد در دستمايه هاى تاريخ نگاران و پژوهندگانِ اديان، حديث نه آن جايگاه دارد كه بايد. يعنى ايشان هنوز حديث را به سانِ ديگر گواهى هاى بازمانده از اعصارِ پيشين نمى بينند و آن را همچنان منحصر در حوزه فقه يا اخلاق مى شمارند