تربيت را به انسان نسبت داده و ساير موجودات را به تخصص از اين دايره خارج نموده است. وجه استدلال او علاوه بر آيات قرآن و كلمات معصومان (ع)، نقل قول بزرگان است.
بخش اول پايان نامه درباره شناخت تربيت و موضوع آن، شناخت قواى فطرى، اصول و خصوصيات مكتب تربيتى اسلام، اختصاصات انسان از نظر ماهيت، مراحل تربيت، ديدگاههاى تربيتى اسلام، مسئله عدالت و اقسام تربيت است.
بخش دوم، تعريف جسم و چگونگى حدوث روح در جسم و تناسب ميان جسم و روح را دربر مى گيرد.
بخش سوم به تربيت جسم اختصاص دارد. البته اين تربيت با توجه به مراتب روح بررسى شده و به همين دليل، بحث آن در دو بعد تربيت كمّى و تربيت كيفى سامان يافته است.
بخش چهارم، تربيت عمومى است كه شامل طهارت و بهداشت جسم، پوشش، جمال و زيبايى، تغذيه، كار و اشتغال، ورزش و تربيت بدنى، و مراحل رشد جسم در سالهاى مختلف مى شود.
بخش پنجم پايان نامه مربوط به تربيت كيفى جسم است. در اين بخش، تزكيه نفس و اثر عبادات در تربيت بررسى شده است.
نويسنده در بخش ششم حوادث وارد بر جسم از قبيل رؤيا و مرگ را عنوان كرده و پيرامون آن به بحث پرداخته است.

9 - تصحيح و نقد و بررسى كتاب «نفايس الفنون في عرائس العيون»، غلامرضا مست على، دكترى رشته ادبيات فارسى، دانشكده تربيت مدرس دانشكده علوم انسانى، استاد راهنما: دكتر احمد احمدى، 1374.

كتاب «نفايس الفنون في عرائس العيون»، تأليف شمس الدين محمد بن محمود آملى از علماى قرن هشتم هجرى، كتابى است در موضوعات مختلف كه مى توان آن را كشكول نيز خواند.